All good things come to an end

Zaterdag 22-12-2012 & zondag 23-12-2012
Vandaag even lekker niets doen. Ik heb uitgeslapen tot weet ik hoe laat en vandaag gaan we even de stad in.. Nou ja, wat je een stad kunt noemen. Het is wel even wennen weer een nieuwe omgeving en om bij een familie thuis te slapen met een hoop mensen in huis waar ik ook aan moet wennen.
We zijn uiteindelijk naar het huisje van Chichi gegaan om zijn kleren te halen, aangezien hij ook hier zou slapen en niet in zijn eigen huis. Bij het zien van de omgeving en het huisje ben ik eigenlijk wel heel blij dat we bij zijn zus slapen. In zijn huisje zou ik het niet zo makkelijk vol kunnen houden denk ik plus dat het niet echt een hele veilige omgeving is.
Toen we terug kwamen regende het pijpenstelen en natuurlijk was ik doorweekt. Zo lang hebben we gesmeekt om wat regen en afkoeling, maar hier is het toch een andere regenseizoen dan in Indonesie. Waar het daar hooguit een uur regende en het daarna gewoon weer warm was, kan het hier een halve dag regenen en dat voel je ook heel goed aan de temperatuur.
Chichi wilde nog graag uitgaan, maar de afspraak was dat ik tijd zou hebben om uit te rusten, dus zei ik nee. Ik ben nooit een uitgaanspersoon geweest en dat schijnt hij niet zo goed te begrijpen. Ik hoopte eigenlijk dat hij zou veranderen nu hij in Chipata was en we een tijdje zonder elkaar waren, maar er zijn toch weer irritaties. Misschien ben ik wel gewoon moe.
Zondag is de saaiste dag ooit en zo ook in Chipata. De winkels zijn dicht en er is niets te doen. Uiteindelijk besloten we maar om een kijkje te gaan nemen bij een zwembad en hebben we daar wat gedronken. Ik ben niet zo'n fan van zwemmen en heb het al elke dag moeten doen, aangezien onze douche uit een rivier in Chinsali bestond.. Daaruit had Chichi blijkbaar geconcludeerd dat ik zwemmen leuk vond, een beetje apart.
Anyway, de dag was saai en we sloten hem af met een filmpje waarna we op tijd naar bed gingen.

Maandag 24-12-2012
Christmaseve.
Ik ben super benieuwd hoe kerst hier zal zijn. Kerstavond wordt meestal gevierd en kerst zelf is dan ook vaak rustig met familie (2e kerstdag is heel nederlands dus dat kennen ze hier dan ook niet) In ieder geval gaan we vanavond wat drinken, ik hoop niet te veel want het zorgt altijd voor problemen als Chichi dronken is.. Blijkbaar kent hij niet zodanig grenzen dat hij op een gegeven moment stopt met drinken als hij al flink aangeschoten is. Grenzen die ik wel ken om het gezellig te houden.
Anyway, voor mij is kerst cadeautjes kopen voor mensen dus heb ik voor iedereen in de familie een cadeautje gekocht. Voor Mwelwa (het jonge zusje van Chichi) een jurk en een gedecoreerd spiegeltje, Voor Philip (de man van de zus van Chichi) een blouse, voor Chasera (de oudste zus van Chichi) een jurk en een ketting, voor het zoontje CJ een super schattig broekje en truitje en voor de nichtjes van Philip een t-shirt. Chichi wilde graag nieuwe schoenen dus kreeg hij die. Het blijft leuk om cadeautjes voor anderen te kopen. Daar wordt ik altijd erg blij van.
Aangezien Chasera gisteren met CJ naar Chinsali is vertrokken bewaar ik hun cadeautjes voor als ze terug komen, de rest krijgt ze morgen.
s avonds kwam Philip thuis met een fles whisky voor Chichi, die hij deelde met een man die er regelmatig was (ik ben even zijn naam kwijt) en wat drankjes voor mij, gewoon cider wat ik hier de laatste tijd altijd drink. Dit belooft niet veel goeds.
Ik dronk rustig mijn ciders op, maar die fles whisky ging een stuk sneller. Toen de whisky op was besloten de mannen om nog wat bier te gaan kopen, niet zo'n goed idee lijkt me, maar wat kan je er aan doen. En ja hoor meneer was dronken. Na de zoveelste irritaties besloot ik rond 23 uur te gaan slapen. Philip was de deur uit dus dat kon wel leek me.
Ik weet niet meer waar de ruzie over ging, maar het eindigde in een struggle tussen mij en Chichi. Hij pakte me vast en beet zo hard in mijn arm dat het na 4 dagen nog pijn deed. Ik dacht dat hij door mijn huid heen zou bijten, zo hard beet hij. Die jongen kent zijn krachten niet als hij dronken is. Om hem van me af te krijgen sloeg ik hem op zijn gezicht, op zijn neus en dat deed zeer dus stopte hij.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog vol kan houden of vol wil houden. Hoe leuk je iemand ook vindt, als er zoveel irritaties zijn en ruzies. Zoveel beloftes die niet gehouden worden en iemand zegt te veranderen maar het niet doet, dan werkt het gewoon niet. Ook had ik hem een maand gegeven om tussen de 2 en 3 miljoen kwacha te sparen om met me mee te kunnen reizen. Zo vaak zei hij dat het wel goed zou komen, maar in een maand heeft hij welgeteld 300.000 kwacha gespaard. Wat moet ik daar dan mee? Ik moet hier over na gaan denken. Ugh. Ik heb al zoveel tijd aan die jongen verspilt. Zo vaak op het moeten wachten, zelfs toen ik hier in Chipata aan kwam in een onbekende omgeving waar ik op dat moment niemand kende, liet hij me een half uur wachten op het busstation.
Anyway, rond 1 uur kwam Philip thuis en vroeg ons mee uit te gaan. Eigenlijk wilde ik helemaal niet, maar ik zag aan hem dat hij heel graag wilde en ik wilde hem niet teleur stellen. Dus om hem een plezier te doen kleedde ik me aan, aangezien hij beloofde dat we maar een uurtje hoefden te gaan.
Club nummer 1 was niet zoveel te beleven, we deden daar een drankje en gingen weer verder. Het was duidelijk dat alle mensen van club nummer 1 naar club nummer 2 waren gegaan, want het was daar bomvol. We deden daar nog een drankje en wurmde ons tussen alle mensen door. Ik was niet echt in de stemming om leuk te doen en ik voelde me ook niet echt op mijn gemak tussen al die mensen die me aanstaarden en aan probeerden te raken. Iedereen was dronken en duidelijk was ik te nuchter om me daar niet aan te storen. Toen het drankje op was gingen we naar huis en inderdaad we waren precies een uur weg geweest. Tijd om te gaan slapen. Hopelijk is morgen een betere dag.

Dinsdag 25-12-2012
Christmas.
Het duurde even voordat ik wakker, gedouched en aangekleed was, ik kan er nou eenmaal niet aan wennen om zo laat nog buiten te zijn en alcohol te drinken.
Anyway, de spanning tussen mij en Chichi is te snijden, ik geloof dat ik diep van binnen al een keuze heb gemaakt om er nu echt klaar mee te zijn. Die jongen zit al op zijn 6e laatste kans en die kreeg hij omdat hij bleef smeken maar eigenlijk had ik er na de eerste keer al een eind aan moeten maken met hem. Het werkt blijkbaar gewoon niet. Hij zegt me steeds dat hij niet zonder me kan en dat hij het niet aan zal kunnen als ik het uit maak blablabla. Maar zijn goede gedrag houdt hij hooguit een dag vol en dan begint het gezeik weer. Wat een stomme fout van me dat ik er maar in geloofde dat mensen kunnen veranderen, want blijkbaar kunnen ze dat niet. Ik had nu verdomme met Kavindra en Natalie in Zanzibar kunnen zitten. Wat een stomme stomme stomme fout dat ik naar Chipata ben gegaan voor iemand die me niet fatsoenlijk kan behandelen. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Maar dit heeft ook geen nut ik moet een oplossing bedenken.
Duss kerst, Ik begon mijn dag met het uitdelen van de cadeautjes. Ik geloof dat ze niet zo goed wisten hoe ze daar mee om moesten gaan, maar gelukkig kon er nog een bedankje van af.
Ik kwam er al snel achter dat voor deze mensen kerst betekent dat je onder een boom gaat zitten zuipen, maakt niet uit hoe vroeg het in de ochtend is. Nee dat hoeft voor mij dus niet, maar ik zal me aanpassen. Aangezien er ook mensen waren die ik niet kende dus ik zal me maar van mijn beste kant laten zien, voor zover ik die heb.
Ik praatte niet zoveel en toen kreeg ik al naar mijn kop gesmeten door Chichi dat ik niet sociaal was, terwijl een van de mannen die ik dus niet kende al lang had gezien dat ik me niet op mijn gemak voelde en dus gewoon verlegen was. Kan je nagaan dat iemand die me 1 uur kent dat kan zien maar iemand die me 3 maanden kent dat niet kan zien en me voor anderen voor schut zet. Niet zo heel erg fijn.
Terwijl de mannen lokale bier drinken (smaakt naar karnemelk met een biersmaakje) hou ik het voorlopig op een vruchtensapje.
De meiden hadden een uitgebreidde lunch bereidt en daar heb ik maar wat van gegeten, hoewel ik absoluut geen eetlust had. Ik besloot het binnen op te eten, omdat ik even niet bij Chichi in de buurt wilde zijn.
Toen Chichi buiten weg was besloot ik me bij hen te voegen en maar wat te gaan kletsen, voor zover ik me over mijn slechte bui heen kon zetten. Dat lukte en naarmate de uurtjes verstreken besloot ik ook maar een wijntje te drinken die ik gisteren gekocht heb. Eindelijk weer een keer rose. Het was niet te zuipen maar daar zette ik me maar over heen, het was wijn en dat heb ik al lang niet meer kunnen drinken. De 2 vrienden van Philip dronken rose uit pak en wilden graag dat ik met hen mee dronk. Uiteindelijk heb ik 4 wijntjes op en dat was voldoende voor vandaag.
Tegen een uur of 17 waren de mannen weg en verplaatste ik me van buiten naar bed om even wat te rusten. Na het avondeten een filmpje en op naar bed. Dit kan wel eens de saaiste kerst ooit zijn geweest.

Woensdag 26-12-2012
Vandaag begon mijn dag met het pakken van wat spulletjes om naar Malawi te gaan. Aangezien mijn 90 dagen van mijn visa morgen afliepen was het nodig de grens over te gaan en dat was het plan van vandaag.
Ik voelde me niet helemaal optimaal dus het zoeken naar the immigration office was een hel, omdat dat allemaal loped ging.
Rond 12 uur hadden we het eindelijk gevonden en kon het avontuur beginnen. Ik had ze niets vertelt over het plan om naar Malawi te gaan, want eigenlijk is dat een beetje het omzeilen van de regeltjes. Ik vertelde ze dat over een paar dagen mijn visa afliep en vroeg ze wat mijn opties waren om het te verlengen aangezien ik pas 14 januari naar huis vlieg.
Ze vertelden me dat ik een visitors permit aan kon vragen en dat me dat 1 miljoen kwacha zou kosten. Aangezien Chichi weer blut was en ik dus 4 dagen voor 2 personen alles moest betalen en ook nog bij elkaar 100 dollar aan visa kosten moest betalen zou een visitors permit een stuk goedkoper zijn dan naar Malawi gaan.
Ik moest een formulier invullen, een kopie van mijn paspoort maken, paspoortfoto's hebben en een miljoen Kwacha, dus wij weer terug naar town gelopen om dat te doen.
Toen we terug kwamen bij de immigration office vertelden ze me dat ik na de lunch weer terug kon komen, want lunch is nou eenmaal ontzettend belangrijk voor die mensen.
Rond 14 uur waren we weer terug bij de immigration office en wisten ze me te vertellen dat ik ook een printje van mijn vluchtbevestiging nodig hadden en een brief van Philip om te bewijzen dat ik bij hem verblijf.
Het internetcafe in hetzelfde gebouw had geen internet dus weer terug naar town! Het internetcafe daar was dicht dus moesten we op zoek naar een andere, terwijl ik me steeds zwakker begon te voelen. Ik twijfelde zelfs of ik het nog wel zou halen om op en neer te lopen naar de immiration office.
Toen we eenmaal alles hadden moest ik even rusten en had ik ook meteen tijd om het formulier in te vullen en blijkbaar moest ik ook nog een brief schrijven voor de immigration officer met de uitleg waarom ik de permit wil.
Toen dat allemaal klaar was gingen we weer terug naar de immigration office en kon ik eindelijk alles inleveren. Ik kwam bij een officer terecht die alles klaarmaakte voor me en toen moest ik nog even kopieen van alles maken, gelukkig kon dat wel in hetzelfde gebouw. Na betaald te hebben konden we gaan. Dit ging verrassend makkelijk, er werden geen moeilijke vragen gesteld, er werd niet lastig gedaan en ze waren voor de verandering niet corrupt.
Eindelijk terug thuis was ik uitgeput en was het tijd om te eten. Daarna nog een filmpje en daarna toch maar naar bed.

Donderdag 27-12-2012
Nou weet ik waarom ik me zo zwak voelde gisteren. Vannacht had ik koorts, ik kon het maar niet warm krijgen. Ik lag met 2 broeken, mijn pyjama en 2 vesten onder een deken met 2 paar sokken en nog had ik het koud. Kan je het je voorstellen? Ik dus wel.
Chichi is vanmorgen naar de apotheek gegaan om wat te halen en kwam terug met paracetamol en vitamine b pillen, had ik dus ook gewooon mijn ibuprofen kunnen nemen. Beetje nutteloos en het hielp niet. Ik heb de hele dag in bed gelegen, geslapen en geprobeerd wat te lezen.. Maar vooral wilde ik dat de pijn in mijn lichaam weg ging. Elke millimeter van mijn huid deed zeer en elke beweging die ik maakte voelde alsof ik iets brak. Ik geloof niet dat ik me ooit ZO ziek heb gevoeld.

Vrijdag 28-12-2012
Nog steeds ziek, maar al wel wat beter. Chichi zou vandaag regelen dat we naar het national parc konden, ik ben hier nu 8 dagen en heb helemaal geen zak gezien van Chipata, een beetje zonde van mijn tijd in Zambia het is niet dat ik hier elk jaar zal zijn ofzo. Hij vertrok om 10 uur en was om 16 uur weer terug. Had hij wat geregeld? Nee hij is naar een farm geweest en heeft daar bier zitten drinken.
Chichi werkt me op mijn zenuwen en ik heb hem toch duidelijk gemaakt dat ik er klaar mee ben. Ik ben te vaak verdrietig en boos, ik heb er de energie niet meer voor. Dit kan zo niet langer doorgaan, het kan gewoon echt niet en waarom zou ik ook? Ruzie gaan lopen zoeken terwijl ik ziek ben, nee dat moet je niet doen. Ik heb hem gezegd dat ik vertrek uit dit huis, wat moet ik in een huis van familie die niet de mijne is. Wat kan ik hier verder nog doen? En eigenlijk was het vooral omdat ik niet in 1 kamer met hem wilde zijn.. Wilde slapen.. Eigenlijk wilde ik hem gewoon helemaal niet meer zien, ik ben er zo klaar mee allemaal. Morgen wil ik hier weg.
Chichi besloot om zelf weg te gaan zodat ik hier in dit huis kon blijven, hoe ongemakkelijk ik me ook voelde, ik besloot dat maar te doen.

Zaterdag 29-12-2012
Chasera zou vandaag thuis komen dus wachtte ik tot ze thuis kwam voordat ik vertrok. Dat is toch wel het minste wat ik kon doen, aangezien zij haar huis heeft opengesteld voor me zodat ik hier kon blijven, kon eten en een plek had om naar toe te gaan.
Ik heb de hele dag in bed gelegen en gelezen, geen zin om sociaal te doen of uberhaupt iets te doen. Gelukkig hield Collins me een beetje bezig met smsjes en ik legde hem de hele situatie uit. Hij voelde met me mee en was de enige die me niet over probeerde te halen om Chichi nog een kans te geven en dat was heel fijn. Ik vroeg hem wat ik moest doen en of het wel een goed idee was om te vertrekken. Hij stond gelukkig achter me. Als ik me hier ongelukkig voelde, moest ik hier niet blijven en hij had groot gelijk.
Mwelwa vertelde me later dat Chasera maandag pas thuis kwam of ik alsjeblieft wilde blijven, maar alles in me zei dat ik hier weg moest. Morgen ga ik echt weg, ik moet hier weg. Ik kan hier niet blijven en ook mijn oud en nieuw laten verpesten door die sukkel. Nee morgen ga ik echt weg.

Zondag 30-12-2012
Vanochtend rond kwart over 8 heb ik Mr. Martin gebeld. Een man die we hebben leren kennen een paar dagen geleden en Chichi had mijn telefoon gebruikt om hem te bellen, zodoende had ik zijn nummer. Ik vroeg hem of hij wist wanneer de bussen vertrokken en hij wist niet zeker of er wel bussen naar Lusaka reden omdat het zondag is. Hij zou voor me naar het busstation gaan om het te checken. 10 minuten later belde hij terug om te vertellen dat om 10 uur de enige bus nog naar Lusaka ging. De andere was om 7 uur.
Ik vroeg hem om me op te komen halen, maar hij zou een vriend sturen, die er over een kwartier zou zijn. Ik had dus een kwartier de tijd om mijn spullen te pakken en dat heb ik snel snel gedaan nadat ik me heb aangekleed.
En ja hoor, een kwartier later, om 10 voor 9 stond er een auto voor de deur. Ik nam snel afscheid van Mwelwa en de nichtjes van Philip en stapte doen in de auto. Een beetje jammer dat ik geen afscheid heb kunnen nemen van Philip, maar het is niet anders. Hier weg gaan is op het moment belangrijker dan sociaal zijn.
De bus van 7 uur was nog niet weg, want bussen vertrekken hier pas als ze vol zijn. Ik kon dus nog met die bus mee en om half 10 vertrokken we richting Lusaka. Eindelijk weg van deze plek, weg van Chichi.
Ik moest alleen nog bedenken hoe ik het in Lusaka ging doen. Ik ken een aantal mensen die in Lusaka wonen, maar wie ging ik bellen? Ik probeerde Kasko die in Lusaka zou zijn, maar die nam niet op en reageerde op het moment niet op mijn smsjes.
Dus ik had nog de keuze tussen Chisopa die ons de eerste dagen heeft geholpen of Chicken die ik 5 minuten had gezien in Mpika samen met Collins, maar nog wel contact mee had gehouden. Ik besloot Chicken te smsen en hij reageerde direct. Ik legde hem de situatie uit en hij was bereid me op te komen halen in Lusaka. Heel erg fijn, ik kon me eindelijk ontspannen en een beetje slapen in de bus. Ondertussen bleef mijn telefoon afgaan en werd ik belaagd met smsjes door allerlei mensen die zich afvroegen wat er gebeurd was.
Zelfs de zus van Chichi vond het heel jammer dat ik al weg was, maar toen ik uitlegde waarom ik was vertrokken begreep ze me volkomen en hoopte voor me dat ik een betere man tegen zou komen. Ze wist zelf ook dat Chichi nooit volwassen zou worden en ik denk dat ze daar gelijk in heeft. Kan je nagaan dat iemand dat over haar oudere broer kan zeggen, dat gebeurd hier uit respect niet zo snel, maar toch stond ze achter mijn beslissing.
Rond 17 uur was ik in Lusaka en ik had Chicken al laten weten dat ik Lusaka binnen was. Hij en zijn broer Mukwala stonden me al op te wachten toen ik aankwam, wat een verschil! Shit die broer van hem is best leuk, nee dit kan niet. Nee Jill, hou je gedachten erbij, je kunt niet van 1 jongen naar een andere gaan. Laat ik gewoon sociaal blijven.
De jongens moesten even naar een garage van een vriend van hen en daar bleven we wachten. Toen het lang duurde en ik vertelde wat ik allemaal in Lusaka wilde doen waren ze super geinteresseerd. Dat konden ze allemaal wel regelen zeiden ze. Ik vertelde over mijn wens om een mooie koperen armband te vinden en toen startte Mukwala de auto om naar arcades te rijden, waar op dat moment een markt was. Misschien konden we het hier wel vinden.
Ik kocht daar wat dingentjes en Mukwala kocht voor mij een armband van bot die ik leuk vond. Wat lief. Tijd om terug te gaan naar de garage. We wachtten en kletsen daar nog wat meer en toen vertrok Mukwala omdat hij wat moest gaan doen. Ik was daar dus nog met Chicken en we kletsen wat over de hele situatie.
Stiekem begon ik best wel een beetje moe te worden. De vriend waar we op aan het wachten waren kwam terug met wat te eten voor ons en bracht ons naar een plek om daar Mukwala te ontmoeten. We aten eerst wat en toen kwam Mukwala ons ophalen.
Vanuit daar gingen we op zoek naar een lodge voor mij om de nacht door te brengen. Ik zou morgenochtend nog Chasera ontmoeten op het station voordat ze de bus zou pakken naar Chipata.
Rond half 10 verlieten de jongens mijn kamer om me wat rust te geven. Ik ging na een douche lekker slapen, want dat had ik nodig. Ze zouden me om half 7 op komen halen om naar het station te gaan.

Maandag 31-12-2012
New years eve
Chasera smste me om 4 uur dat ze al op het station was en dat ze de kans had om een bus eerder te nemen naar Chipata en dat ze dat toch het liefst deed. Ik wenste haar een goede reis en smste de jongens dat ze later konden komen zodat zij en ik nog wat extra slaap konden pakken. Rond kwart voor 10 kwamen ze me oppakken en was ik al lang en breed klaar om te vertrekken.
De jongens moesten eerst werken vandaag, om een extra centje bij te verdienen installeren ze satelite dishes voor tv. We gingen dus naar de university campus om dat te doen. Ze waren hun gereedschap vergeten dus een steen fungeerde als hamer. Aangezien ze ook de afstandsbediening waren vergeten kwamen ze niet echt heel erg veel verder dus besloten we rond 13 uur er mee te kappen voor vandaag. Het was lunchtijd.
Eerst gingen we naar town om de zus van de jongens op te pikken, zij moest vandaag gewoon werken maar had een halve dag. Vanuit daar gingen we lunchen bij arcades shoppingmall, waar ze ook een subway hebben en kon ik ook meteen mijn zaken op de markt hervatten. Ze hebben hier te veel leuke dingen en dat is gevaarlijk voor mijn centen. Ik moet denk ik maar eens een lijst gaan maken voor wie ik allemaal wat wil kopen, voordat ik alle leukste dingen weer kwijt ben aan anderen net als vanuit indonesie.
Na wat rondgelopen te hebben begon het te regenen en werd de markt stukje bij beetje afgebroken en opgeruimd. Op het laatste moment toch nog wat meer dingentjes gekocht en we konden weer terug naar huis. De jongens moesten eerst nog even terug naar de garage om een auto van een vriend op te halen, maar die bleek dus nog niet klaar te zijn na even gewacht te hebben. Stiekem ging de tijd best snel vandaag. Ik heb ik 2 dagen meer gezien van Lusaka dan ik in 10 dagen van Chipata heb gezien. Dit bevalt me wel, aangezien de jongens ontzettend hun best doen om het naar mijn zin te maken. Dat is een keer iets anders, iemand die moeite voor me doet, zeker vergeleken met Chichi die te lui was om maar iets te regelen.
Vanuit de garage gingen we naar het huis van de jongens, waar ik al snel begreep dat het de bedoeling was dat ik hier zou slapen. De ouders waren nog met het jonge zusje (2 jaar!!) in Zimbabwe dus voor nu was dat wel prima. Ik blijf het eng vinden om ouders te ontmoeten. Het zusje Taoma en een nichtje die ze opgenomen hebben in huis nadat haar moeder was vermoord was ook thuis. Verder was de oudste zus Twali, die we hadden opgepikt intussen ook thuis.
Mijn spullen stonden al netjes opgeruimd in de kamer waar ik zou gaan slapen. Ik slaap in een kamer met Twali, Taoma en het nichtje die ze boobie noemen.
Toen we rondreden door Lusaka zag ik al snel dat ze verschillende bioscopen hebben in Lusaka en de jongens merkte hoe enthousiast ik daar over was. Aangezien ik in Nederland regelmatig naar de film ga en dat hier nog niet heb kunnen doen heb ik dat echt gemist! De jongens besloten dat vanavond een perfecte avond was om dat te doen.
Rond half 7, na ons omgekleed te hebben, pakten we een taxi naar Manda hill om daar naar de film te gaan. De eerste film die draaide was the possesion. Hoewel ik absoluut niet van horrorfilms hou, maakte het me deze keer niets uit welke film ik zou zien, ik voelde me eindelijk weer thuis toen ik de bios zag!
Na de film bleven we even bij Manda Hill hangen tot het midnight was en iedereen begon te gillen en er een hoop vuurwerk de lucht in ging. Omdat ik niet zo goed wist hoe ik de jongens een gelukkig nieuwjaar moest wensen, was het even een ongemakkelijk moment die gelukkig snel voorbij was.
Een vriend van de jongens, die ook bij de garage was gisteren, Ruiggy, kwam ons ophalen. Mukwala wilde naar Club Hollywood, maar Ruiggy wilde naar club one on one. Mukwala had een t-shirt aan en mocht daar om die reden niet binnen. Ruiggy wilde om een voor mij onbekende reden niet naar Hollywood, dus besloten Mukwala en ik daar samen heen te gaan en Chiken ging met Ruiggy mee. We zouden ze later wel bij club Hollywood zien. Ik vond het allemaal best.
Mukwa deed ontzettend zijn best om het naar mijn zin te maken, maar stiekem vond ik het best een beetje een beetje eng dat hij ging drinken. Zou hij ook voor problemen zorgen als hij zat is? Ik weet het niet, we zullen het zien.
Mukwa was heel beschermend maar niet op een vervelende manier, ik voelde me eigenlijk wel op mijn gemak bij hem.
Club Hollywood is groot, of voor mijn doen groot. Er zijn verschillende bars waar je drankjes kan halen. Als je doorloopt is er een grote dansvloer die vol stond met mensen. Op 2 plekken kan je naar boven. Op 1 plek kan je zitten en is het een soort loungegedeelte en op een andere plek kan je gewoon staan en chillen. We gingen eerst naar het loungegedeelte om daar wat te drinken en te kletsen. Naarmate de nacht vorderde en er meer drankjes genuttigd werden kwam hij steeds dichterbij zitten. Op een gegeven moment pakte hij me bij mijn hand en trok me mee naar beneden, hij had besloten dat we gingen dansen. Ik heb het super naar mijn zin gehad, maar was wel moe dus we besloten weer te gaan zitten. Het werd drukker en drukker, maar het was geen vervelende drukte. Na een paar uur kwamen ook Chicken en Ruiggy naar de club, die waren ook al ver weg en liepen met een fles whisky rond. Ik geloof dat ze het erg gezellig hebben gehad samen. We dansten nog wat en maakten een hoop lol tot Mukwa me uit het niets zoende. Ik schrok er van maar vond het niet vervelend. Bij new years hoort nou eenmaal een zoen, hoewel die niet om middernacht kwam maar een paar uur later. Ik geloof dat hij eerst wat moed moest verzamelen om het aan te durven.
Rond half 5 was ik toch wel erg moe en goed aangeschoten. Het was tijd om terug naar huis te gaan en lekker te gaan slapen na een geslaagde dag en avond.
Deze avond liet me al mijn zorgen vergeten en nu wist ik echt zeker dat ik de juiste keuze had gemaakt om naar Lusaka te gaan, maar eigenlijk wist ik dat gisteren al.

Dinsdag 1-1-2013
Ja 2013, zou dit mijn jaar worden? Het jaar begint in ieder geval goed in het mooie Zambia, met fijne vrienden. Het is me opgevallen hoe makkelijk het hier eigenlijk is om vrienden te maken. Kan je nagaan, ik heb Chicken in Mpika ontmoet samen met Chichi. Het is verre familie van elkaar maar dan nog. 5 minuten heb ik hem gezien voordat we verder gingen. Hij bleef contact houden, op een vriendelijke manier en nu kwam hij me zomaar ophalen van het station en slaap ik in zijn families huis, zomaar omdat ze hier zo zijn.
Rond 12 uur kwam ik mijn bed uit en Mukwa was nergens te bekennen. Blijkbaar is hij vanochtend op tijd de deur uit gegaan om zijn klus van gisteren af te maken. Chicken was ook niet thuis omdat hij niet thuis was gekomen vannacht.
Twali kwam rond 13 uur wel thuis, ze had een halve werkdag gehad vandaag en was dus best een beetje moe. Ze vroeg me mee te gaan naar het huis van haar verloofde en zo gezegd zo gedaan. Rond 14 uur vertrokken we richting openbaar vervoer, rond 15 uur waren we bij zijn huis. Hij heeft een mooi huis, maar eigenlijk ben ik te moe om daar iets van te zien en te vinden. Twali hield zich bezig en ik keek een film op de tv die al aan stond. Rond 16/17 uur gingen we terug naar huis, waar Mukwa al zat te wachten. Hij had me gemist zei hij, hoe schattig en stiekem was ik ook best blij om hem weer te zien, maar het verwart me. Hoe kan ik nou van de ene naar de andere gaan? Zomaar uit het niets, hoe kan ik nou gevoelens ontwikkelen voor iemand terwijl ik net de ene heb achter gelaten? Kan dit wel? Ik weet het niet. Waarom denk ik toch altijd zoveel?
Maar goed, het eten.. Ik heb totaal geen eetlust, maar dat heb ik eigenlijk altijd als ik een kater heb. Haha, maar deze kater vond ik niet zo erg.. De avond was het waard.
Ik wist dat de ouders van Mukwa en Chicken vanavond thuis zouden komen en ik werd er eigenlijk best een beetje zenuwachtig van.. Ouders ontmoeten oh jeej en de ouders van Chichi waren al geen succes. Een vader die mij de schuld gaf dat zijn zoon zo lui was en dat schreeuwend tegen me zei en een moeder die niet eens de moeite deed me te groeten als ik haar zag. Hoe zullen deze ouders zijn? En het zusje waar ik al zoveel over had gehoord. De belhamel die zo ondeugend is en een duidelijke eigen mening heeft.
Al met al viel het reuze mee. De ouders waren super aardig en open en stelden me allerlei vragen. Ze waren ontzettend geinteresseerd in me en wat ik doe, waar ik vandaag kom, mijn familie enz. Het zusje was moe na de lange reis uit Zimbabwe en ze was ook best een beetje verlegen, maar dat is te begrijpen voor iemand van 2 jaar die een onbekende ziet.
Ik had eigenlijk verwacht dat ik nu weer naar een guesthouse zou moeten, omdat het huis zo vol was, maar daar kwam niets van in! Ik zou daar blijven slapen zo lang als het nodig was en ik moest me vooral thuis voelen. Nou laten we dat dan maar doen.
Ik sloeg het eten over, ik wil veel proberen maar koedarmen gaat me toch een beetje te ver en ik had al geen eetlust.
Na wat gekletst te hebben met de ouders sloeg de vermoeidheid toe en ging ik rond half 10 slapen.

Woensdag 2-1-2013
De dagen gaan nu opeens snel. Nog 11 dagen en dan weer richting Nederland. Ik ben blij als ik mijn vrienden en familie weer kan zien maar ik laat hier nu ook vrienden en familie achter. Ik wou dat ik mezelf in tweeen kon delen zodat ik een deel achter kon laten en een deel terug naar Nederland kon gaan.
Vandaag stond het Lusaka museum op de planning, wat eigenlijk een ontzettende waste of time was. Het museum was zoals de rest van Zambia, een ontzettende rommel en niet goed onderhouden. Een beetje jammer, want ze kunnen er best wat leuks van maken. Het museum richtte zich vooral op het ontstaan van de mensheid, aangezien in Afrika een hoop skeletten gevonden zijn. En natuurlijk ook het een en ander over witchcraft, wat ik ook erg interessant vind.
Voor een National museum was het best klein en we waren er ook snel weer klaar.
Na het museum zijn we naar de garage geweest om de vriend van Mukwala en Chicken te zien. Nadat de jongens wat gegeten hadden konden we weer verder.
Op naar de bios I guess. Dit keer was het Twilight, we hebben een afspraak gemaakt aangezien ik een hekel aan James Bond heb maar de jongens die film graag willen zien. Als we Skyfall kijken dan mag ik naar Twilight en daar waren ze het mee eens. Gelukkig maar.
Na de film heb ik geprobeerd te pinnen maar mijn Visa deed het niet. Kut! Wat nou weer? Anyway, we besloten het morgen nog een keer te proberen aangezien ik toch geld nodig heb om naar Livingstone te gaan.
Daarna zijn we naar huis gegaan om wat te eten en een rustige avond te houden. Een film op DVD die ik niet afgekeken heb aangezien ik wilde gaan slapen.


Donderdag 3-1-2012
Op naar Livingstone vandaag! We probeerden vanochtend nog te pinnen, maar weer lukte het niet. Zou het aan mijn visa liggen? Is hij op een of andere manier geblokkeerd? Of ligt het aan de nieuwe Kwacha die per 1 januari is ingegaan? Dat zou wel het meest logisch zijn, dus ik probeer mijn gewone pinpas maar. Gelukkig deed deze het wel, zodat ik in ieder geval de bus en verblijf in Livingstone kan betalen.
Mukwa ging met me mee, aangezien ik liever niet alleen wilde. Dat zou wel heel eenzaam zijn om daar alleen te zijn. Wat moet je op een plek als Livingstone in je eentje? Hoe kan je genieten van de falls als je er helemaal alleen bent? Niemand om het mee te delen.. Nee Mukwa ging mee en daar was ik blij mee, heel erg blij.
Om 9.30 vertrokken we richting Livingstone met Shalom bus services. De busmaatschappij waarmee ik vanuit Chinsali naar Mpika een ongeluk mee heb gehad. Je begrijpt dus wel hoe bang ik was, maar Mukwa wist dit niet toen hij de kaartjes kocht en ik kon het hem ook niet kwalijk nemen. Ik moet het ze meegeven, het zijn luxe bussen met genoeg ruimte en comfort. Ik geloof dat we rond 17 uur aankwamen in Livingstone, na een hoop momenten waarbij de bus remde en ik mijn hart vast hield. Gelukkig vond Mukwa niet dat ik me aanstelde en dat hielp al een hoop. Dat hij mijn hand vast hield hielp ook.
We vroegen een taxichauffeur om ons naar een guesthouse te brengen die in ieder geval onder de 200 pin was en dat deed hij. Voor 130 pin brachten we de nacht door in een redelijk nette kamer. Tijd om de vlechten uit mijn haar te halen. Omdat ze het hier gewend zijn hun haar te vlechten, weten de mannen gelukkig ook hoe het moet.
Tussendoor hebben we wat eten besteld bij het restaurant van het guesthouse en aten dat in de kamer op. Het was niet zo'n succes dus at ik ook niet zo veel. Na het eten weer door met de vlechten.. Na weet ik hoeveel uur waren ze er gelukkig allemaal uit. Ik was niet blij want het deed zeer. Nu weet ik weer waarom ik de vorige keer zei dat ik het nooit meer zou doen en nu roep ik weer hetzelfde! Ik vlecht nooit meer mijn haar in!!
Toen het eindelijk klaar was gingen we slapen, morgen naar de Victoria falls spannend!

Vrijdag 4-1-2013
Vanochtend eindelijk weer mijn haren gewassen. Ik dacht dat ik kaal zou zijn toen ik de hoeveelheid haar zag die uit mijn hoofd kwam. Gelukkig viel dat mee en ik was zo blij om mijn haar weer te kunnen voelen in plaats van die stomme vlechtjes. Waarom had ik dat ook alweer gedaan? Ik weet het niet meer.
Toen we eenmaal gedouched waren was het tijd om naar de falls te gaan. Ze hadden gezegd dat ik lichte kleren mee moest nemen omdat je nat zou worden door het water dat omhoog kwam! Ik dus mijn linnen broek meegenomen maar blijkbaar bedoelden ze dat niet met licht.
Eerst langs de pepstore om een shorts te kopen en daarna op naar de falls! Daar aangekomen werd het al weer duidelijk hoeveel verschil ze maakten met citizens en non citizens. Waar ik 100 pin betaal om binnen te komen, betaalt Mukwa 7 pin. Wat een verschil, maar het is het vast waard!
We begonnen onze wandeling bij natuurlijk de falls. Woorden kunnen niet uitdrukken hoe indrukwekkend deze zijn. Het is ongeveer 1 km lang, waar het grenzen over gaat en het water valt zo'n 100 meter naar beneden. Kan je het je voorstellen? Nee lijkt me niet tot je het ziet. Ik heb wat filmpjes gemaakt, misschien komt het daarin over. Gelukkig hadden we regenjassen gehuurd. Het zag er misschien niet zo charmant uit, maar iedereen zonder kwam doorweekt terug.
Na wat rondgelopen te hebben gingen we terug om vervolgens naar de boiling point te lopen, waar het water samen kwam en er een soort kolkende stroming ontstond. Onderweg naar beneden begon het te regenen en daarna begon het te gieten. We waren doorweekt, wat ik natuurlijk niet zo fijn vond. Mijn slippers werden glad en het werd gevaarlijk.. Eigenlijk wilde ik gewoon weg daar.
Toen we het punt beneden na een kwartiertje bereikten keek ik even en gingen we terug naar boven. Op mijn blote voeten dan maar, anders ga ik geheid vallen met die gladde natte slippers, niet zo'n succes dus.
Het bungeejump plan was ook van de baan, aangezien ze natuurlijk niet springen als het regent, dus ik vond het ook niet zo nodig om in de regen naar de brug te lopen. Ik was zeik en zeik nat en het was koud, erg koud. We zouden eigenlijk vandaag nog naar het museum gaan en dan vanavond naar huis, maar omdat we zo nat waren besloten we nog een nacht te blijven.
We vroegen deze taxichauffeur hetzelfde als die van gisteren en vannacht sliepen we in een lodge voor 110 pin, die een stuk mooier was. We hebben ons gedouched en omgekleed en zijn toen eten gaan halen. Het leek me wel een leuk idee om wat lekkers te drinken te halen en gewoon de hele avond lekker lui in de kamer te blijven. Zo gezegd, zo gedaan. Op zoek naar Amarula! Ik geloof dat we dat ik Nederland ook hebben. Het lijkt een beetje op baileys, maar smaakt toch anders. Ik vind het in ieder geval lekker! We haalden 2 flessen aangezien ze geen grote hadden en ik kocht ook nog wat andere drankjes die cocktails voor moesten stellen.
Terug in de lodge aten we eerst onze kip op van hungry lion en kwamen er toen al snel achter dat we de shoarma (nee het is toch niet hetzelfde als in nederland) niet hadden hoeven halen omdat we al vol zaten van de kip, dan maar bewaren voor morgen.
Na het eten was het tijd voor de drankjes, waarvan de cocktails niet zo'n succes waren, maar de Amarula maakte dat helemaal goed!
We kletsen de hele avond, tot de flessen leeg waren en we aangeschoten en gelukkig gingen slapen. Ja dit was wel een geslaagde avond, want ik was het doorweekt zijn al weer helemaal vergeten.
Morgen gaan we het Livingstone museum bezoeken en naar het national parc.

Zaterdag 5-1-2013
Op tijd opgestaan om naar het Livingstone museum te kunnen gaan. Ik was echt zo benieuwd of dit museum weer een teleurstelling zou zijn, maar dat was het gelukkig niet! Het was een mooi museum met interessante dingen. Wel een beetje dezelfde dingen als in Lusaka, dus het ontstaan van de mensheid en witchcraft dingen, maar hier was ook veel informatie over dr. Livingstone en de geschiedenis van Livingstone zelf. Erg boeiend en leuk om te zien!
Na het museum namen we een taxi naar het national parc. De taxi chauffeur mocht er met zijn blauwe auto niet in dus belde hij een vriend waarvan we de auto konden boeken om een gamedrive (wilde dieren in een parc noemen ze game) te doen. Zo gezegd, zo gedaan. We betaalden de entree voor het parc (wat niet goedkoop was) en begonnen onze tocht.
Wat de meneer van het parc alleen vergeten was te vertellen is dat er in het regenseizoen bijna geen dieren zijn omdat die allemaal wegtrekken omdat de grond te zacht wordt en er toch genoeg eten is in het regenseizoen (alles staat in de bloei).
Na 1,5 uur hadden we wat antilopes, een pumba en wat vogels gezien. Ik was ontzettend teleurgesteld, wat een waste of money en time.. Als het nou goedkoop zou zijn geweest ok, maar dit is gewoon puur weggegooid geld en niets anders. bah!
Goed, als ik gefrustreerd ben dan weet ik dat het helpt om te shoppen. Ik wilde nog wat meer souveniers kopen en toch nog op zoek naar meer koperen armbanden aangezien ik zo blij was met de mijne. Ik vroeg Mukwa of we ergens anders heen konden behalve de Vic falls (aangezien dat een mooie markt was, waar ik een paar super armbanden heb gekocht), maar hij wist het niet. Dusss wat doe je dan? je vraagt het de taxichauffeur.
Dicht bij het station was er nog een marktje met shops waar ze vanalles en nog wat hadden. Bij nader inzien was de markt bij de vic falls beter, maar ook meteen verder en aangezien ik toch het een en ander heb kunnen kopen mag ik niet klagen.
Vanuit de markt liepen we richting de busmaatschappij die we wilden gebruiken om terug naar Lusaka te gaan, maar we zagen de bus van 14 uur net wegrijden shit!
Toen we bij de balie kwamen, kwamen we er achter dat de volgende bus pas om 20 uur reed. Dus op zoek naar een andere maatschappij.
Waarom kunnen ze hier niet ook alle maatschappijen op 1 plek proppen zodat je gewoon vanaf 1 plek kunt vertrekken? Nee dat zou te logisch zijn. Gelukkig wist Mukwa waar we heen moesten en zo gezegd zo gedaan kwamen we bij Mazhandu family bus service uit, waar wel een bus om 16 uur vertrok. We waren allebei moe en een beetje geirriteerd, maar konden dan eindelijk een kaartje kopen voor de bus, die 30 pin goedkoper bleek te zijn dan shalom.
Er was naast de maatschappij een spar dus kochten we daar wat te eten en te drinken voor onderweg. Of eigenlijk kan je het geen eten noemen want het bestond uit chocolade en koekjes enz. Een hoop lekkere zoete dingen met teveel suiker.
Rond kwart over 3 konden we de bus in en deden dat dus ook. Het was wel duidelijk te merken in kwaliteit, luxe en comfort waarom deze bus goedkoper was, maar het deerde niet zolang we maar naar huis konden. Ik was na een conflictje met een verkoper bij de markt, het doorweekt zijn bij de falls, de teleurstelling van het national parc helemaal klaar met livingstone!
Mukwa besloot nog even snel kip te gaan kopen voor onderweg, maar ik wilde niet opstaan, ik was te moe.. Stiekem had het me genoeg energie gekost dit reisje.
Rond kwart over 4 was de bus vol en konden we vertrekken! Eindelijk op naar huis, ja huis het voelt als een thuis net als Chinsali. Een huis vol met familie, waar het nooit stil is en een hoop leven in huis is. Ja, zelfs ik ben nu familie, dat voelt fijn.
Rond 23 uur kwamen we aan in Lusaka bij het busstation en namen we een taxi naar huis. Ik kwam er achter dat er opeens nog meer meiden in de kamer lagen, maar die ontmoet ik morgen wel. Nu is het tijd om te slapen.

Zondag 6-1-2013
Tijd voor another movie. Aangezien het een rustige dag overal is op zondag en de familie naar de kerk was en chicken nergens te bekennen was, besloten Mukwa en ik naar de film te gaan. Ik had kort kennis gemaakt met de meiden die nieuwe waren, wat was een tante die langskwam en een nichtje die over was gekomen uit Zuid-Afrika waar ze al 6/7 jaar woont nu.
Ik wilde heel graag the Hobbit zien en we hadden de laatste keer al gezien dat hij om 13.25 uur draait, dus gingen we daar heen. De film duurde 3 uur en ik vond het super! Mukwa vond alleen de grappige stukjes leuk, maar gelukkig waren die er genoeg. Je moet er van houden denk ik.
Na de film hebben we buiten nog wat gekletst en hebben daarna een taxi terug naar huis gepakt. Ik merk al wel dat het geld nu een stuk sneller gaat met al die activiteiten en taxiritjes. Lusaka is een stuk duurder dan Chinsali en daar moet ik nog aan wennen, maar ja, ik moet toch genieten van de laatste dagen die ik hier nog heb.

Maandag 7-1-2013
Rond 10 uur was Mukwa terug van wat hij sochtends deed. Hij moest zijn moeder weg brengen en daarna zouden we naar de dierentuin gaan, hij zou snel terug komen. Het moeder wegbrengen duurde alleen langer dan verwacht.. Hij was pas om 15.30 uur terug, een 2e Chichi? Nee ik hoop het niet! Eigenlijk is het niet eerlijk om hem met Chichi te vergelijken, maar die jongen heeft me in 3 maanden zo vaak gekwetst met zijn gedrag. Al die uren die ik op hem heb moeten wachten, al die verspilde tijd. Het maakt me angstig, het maakt me bang dat het weer zal gebeuren. Arme jongen moet boeten voor de fouten van een ander, maar het gaat automatisch.. Die twijfels. Ik begin ook steeds meer voor hem te voelen.. Mijn hoofd twijfelt, mijn hart trekt me naar hem toe. Het is verwarrend.
Anyway, toen we eindelijk weg konden besloten we naar levys te gaan, een groot shoppingmall. Bij Mr. Price op Manda hill had ik een leuke blouse gezien, maar die was te groot. We gingen dus nu daar checken of ze hem daar een maatje kleiner hadden, dat hadden ze niet..
Daarna moesten we Twali en haar verloofde van hun werk halen. Eerst de verloofde daarna Twali. Ik merkte aan mezelf dat ik zwaar geirriteerd was geworden door al dat wachten en dat dat vandaag niet meer over zou gaan. Het voelde beter om maar gewoon niet te praten, voor Mukwa was dat alleen niet zo.. Hij werd er verdrietig van vertelde hij me later.. Eigenlijk is het toch wel een ontzettende goede jongen en dat hij me liet wachten was niet zijn keuze.. Het liep anders dan gepland bij de bezigheden van zijn moeder.
Al met al is dit een weggegooide nutteloze dag, maar die heb je er ook wel eens bij.. Het weegt nu alleen zwaarder omdat de dagen voorbij tikken voordat ik naar huis ga.. Waarom heb ik deze mensen niet eerder leren kennen? Waarom ben ik deze jongen niet eerder tegen gekomen.. Zucht, ik wil niet naar huis, maar toch ook weer wel. Het maakt me gek!
's avonds nog een goed gesprek gehad met Mukwa en wederom lek gestoken door muggen. Gelukkig heb ik nu eindelijk mijn muggennet opgehangen, zodat ik snachts tenminste een beetje kan slapen in plaats van dat de muggen me wakker houden met hun stomme gezoem.

Dinsdag 8-1-2013
Vandaag naar Mundawanga, de dierentuin van Lusaka, of eigenlijk een van de..
Wat een teleurstelling was dat trouwens! Er waren geen paden, het begon te regenen dus liep ik weer nat te worden en door nat gras lopen op je slippers die afgeven als ze nat zijn is ook niet heel tof. Dat doen we in Nederland toch beter, maar dat is de Zambiaanse luiheid denk ik, iets niet kunnen of willen verzorgen. Qua dieren was er weinig tot geen verschil van de dierentuinen in Nederland, behalve dat die van ons mooier en een stuk groter zijn. Ik moest wel lachen van de omheining met een stuk of 70 konijnen en een plek met geiten, wat doen die in een dierentuin?
Na 20 minuten besloten we dat we het gezien hadden en besloten we maar weer naar de film te gaan, aangezien we dat het beste kunnen samen. Parental Guidance was het deze keer. Dan kan er tenminste nog wat gelachen worden en dat deden we..
Ik merkte dat ik weer teleurgesteld was en mijn humeur deed dat niet veel goeds. Ik denk dat de teleurstelling van gisteren ook niet helemaal uit mijn systeem was. Toen Mukwa me vertelde wat het met hem deed, dat het hem kwetste kreeg ik eigenlijk een soort van klap in mijn gezicht, tijd om normaal te doen Jill! Waar ben je mee bezig, die arme jongen kan er ook niets aan doen.
Toen we terug waren van Twali en haar verloofde ophalen gingen we eerst nog even buiten kletsen. Het was weer gezellig, behalve dat ik weer lekgebeten werd door de muggen. Dit was echt niet normaal, ik had een korte legging aan en mijn benen leken wel een slagveld. Ik weet niet of het andere muggen waren of dat het er gewoon te veel waren maar bijna elke muggenbult die ik nu heb gekregen veranderde in een groot plakaat. Snel naar binnen en op zoek naar mijn afterbite!
Met het eten stond er kip en geitenhoef op het menu, ik hield het maar bij de kip en die was lekker! Wauw.
Na het eten nog een film gekeken, of eigenlijk heb ik niet zoveel van de film gezien.. Ik was te druk bezig met telefoon overgeven met Mukwa waarmee we berichtjes aan het typen waren, best grappig.

Woensdag 9-1-2013
Vanochtend werd ik pas rond half 9 wakker en heb ik nog wat gelezen tot half 10. Ik wist dat Mukwa weg was want dat had hij me gesmst. Hij was weer aan het werk gegaan vanochtend. Kwam op zich best prima uit, want nu kon ik eindelijk mijn blog bijwerken aangezien ik sinds de 21e van december tot vandaag niets meer geschreven had, terwijl er best veel gebeurd was.. Ik denk er niet zo vaak meer aan aangezien ik bezig ben met allerlei dingen.
Rond 12 uur ging Mukwa weer weg om iets te regelen, maar het duurt nou toch wel erg lang.. Waar blijft hij toch? Ik merk aan mezelf dat ik hem mis als hij er niet is..
Ok meneer was dus rond 18.15 pas thuis na het ophalen van zijn zus en haar verloofde. Ik geloof dat we niet echt meer iets kunnen doen vanavond. Ik heb me maar bezig gehouden met een lijstje maken van mensen die ik iets wil geven, want het kopen van souveniers veroorzaakt een chaos in mijn hoofd. Ik heb zo het idee dat ik mensen vergeet en ben bang dat ik niet genoeg zal hebben. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn.
Good night!

Donderdag 10-1-2012
Vandaag hebben we besloten om in een lodge te gaan slapen. Gewoon om wat meer tijd samen te hebben en te kunnen kletsen tot midden in de nacht. En stiekem is het gewoon fijn om naast iemand wakker te worden.
Vanochtend natuurlijk weer moeten wachten, Zambiaans tijdsbesef I guess. Chipoma was er nog terwijl hij eigenlijk gisteren al naar Mpika zou gaan.
Eerst zijn we naar de station gereden om te kijken hoe laat de bussen vertrokken en zodat Chicken een kaartje kon kopen, wel zo fijn om die van te voren te hebben. De bussen bleken allemaal volgeboekt te zijn dus hij had besloten om naar kapiri junction te hiken en daarna verder te hiken naar Mpika. Zo gezegd zo gedaan en we zetten hem af bij het hikepunt nadat we een kamer hadden geboekt bij een lodge.
Vanaf daar zijn we eerst even terug gegaan naar de lodge om wat te rusten en om te kleden en ons op te frissen, aangezien het heet is vandaag!
Vanuit de lodge zijn we naar Kabwata cultural centre gereden. Ik wist niet goed wat ik me daar van voor kon stellen, maar het bleken nog meer kraampjes met nog meer leuke spulletjes te zijn. Oh jeeh dit ging weer geld kosten. Wat heb ik toch met geld uitgeven?
Toen we daar na een paar uur klaar waren zijn we een vriend van Mukwa op gaan pikken waarmee we naar Levys mall gingen. Jezus wat is dat winkelcentrum groot! Ik geloof ook dat dit een van de chiquere winkelcentra is, aangezien ik hier veel dure winkels zie. Even wat rondgelopen en rondgekeken en toen was het tijd om die vriend weer ergens te droppen.
Het was alweer tijd om Twali en haar verloofde op te halen van hun werk, hopelijk schoot het een beetje op want het plan is om naar de film te gaan vanavond, ja alweer. Beiden waren ze nog niet klaar met werken dus vroegen we of het mogelijk was dat zij de auto ophaalden bij Manda Hill waar de bios is. Eerst moesten we weer terug naar de verloofde waarna een van zijn collegas met ons mee ging om de auto terug naar het werk te brengen. Fijn dat dat in ieder geval geregeld was.
Minder fijn was dat we ons vergist hadden in de filmtijden en we dus geen film konden kijken. Dan maar een frozen yoghurt, waaraan ik ondertussen zwaar verslaafd ben en een pizza om mee naar de kamer te nemen.
In de kamer lekker onze pizza gegeten die me erg goed smaakte, maar mijn ogen waren natuurlijk weer groter dan mijn maag.
Daarna gezellig gekletst en een drankje gedronken, we hadden weer een fles amarula gekocht en daarna was het toch echt tijd om te slapen. Al dat op en neer gereis is best vermoeiend.

Vrijdag 11-1-2012
God de tijd gaat zo ontzettend snel..
Anyway, vanochtend brak wakker geworden want ik heb weinig geslapen door een ongemakkelijk kussen. Toch was het fijn om naast Mukwa wakker te worden in plaats van in een kamer vol met meiden en een oma.
Rond 6 uur ging Mukwa weg om de auto op te halen en ik probeerde nog even wat te slapen, helaas ging dat niet zo goed! Rond 7 uur was hij alweer terug en wilde nog wat slapen. Om half 9 ging ik douchen aangezien we rond 9 uur moesten vertrekken om mijn backpackcover op te gaan halen bij een meisje aan wie Chichi hem had meegegeven.
Zo gezegd zo gedaan en rond 10 uur waren we daar terug, wat was ik blij om dat ding eindelijk terug te hebben, zodat ik van al dat gezeik af kon zijn. Beetje jammer dat meneer heeft besloten om mijn kabel en onderdelen van mijn solarcharger te houden, maar dat verbaasd me eigenlijk verrassend weinig, weer een manier om me dwars te zitten. Klein kind dat het is..
Anyway, daarna zijn we terug naar huis gereden om de spullen te droppen en te wachten op de moeder van Mukwa die een lift wilde in de richting waar wij heen gingen, want vandaag gaan we naar Kalimba farm, reptile parc, spannend!
Toen we eenmaal de moeder, oma en het zusje hadden gedropt waar ze moesten zijn begon de reis pas echt! De weg naar de farm toe bleek een ongeasfalteerde weg te zijn, waar de auto niet echt voor geschikt is. Het duurde een uur voordat we er eindelijk waren en dat zonder de andere wegen meegeteld. Hopelijk is het meer de moeite waard dan die gekke dierentuin. En dat was het!
Verschillende soorten slangen, krokodillen, heel erg leuk! Het leukste was nog om te zien hoe bang Mukwa eigenlijk was voor die slangen en krokodillen terwijl ze toch echt achter een hek of glas zaten. Ook maar meteen weer van de gelegenheid gebruik gemaakt om een slang vast te houden (natuurlijk met hulp van 1 van de medewerkers die ons de tour gaf)
Toen we klaar waren was het tijd om naar huis te gaan want Mukwa moest nog werken. Dat leek me een goed moment om een dutje te doen, want ik was zo moe. Daarna maar even alle souverniers in kranten ingepakt, jeetje wat een werk. Gelukkig wilde Taoma me graag helpen zodat het in ieder geval sneller gaat.
Mukwa is nog steeds niet terug terwijl het al 20 uur is, weer niets dus vanavond.. Maar goed, ik kan het hem niet kwalijk nemen. Zijn leven gaat ook gewoon door, zeker gezien het feit dat mijn bezoek volledig onverwacht was.
Morgen ga ik op zoek naar een internetcafe om mijn laatste blog te posten. Waarom niet zondag? Omdat er geen zekerheid is dat ze dan open zijn en omdat het dan papa's verjaardag is.
Ik geloof dat ik morgen ook nog de laatste hand aan mijn souverniers ga leggen, nog even wat dingentjes ga bekijken en alvast mijn spullen in pakken.
Zondag wordt een speciale dag, papas verjaardag. Ik heb Mukwa gevraagd om een plan te maken voor die dag waarbij ik 4 dingen wil doen: Taart, cocktail, italiaans eten en een film. Moet lukken toch? Het is lastig om de controle volledig uit handen te geven, zeker gezien Chichi 2 november zo gruwelijk had verpest door zijn domme gedrag, maar ik heb vertrouwen in Mukwa. Hij heeft tot nu toe steeds zijn best gedaan om het naar mijn zin te maken en dat doet hij goed!
Tot zo ver het avontuur in Zambia. Thanks voor het lezen ik hoop dat jullie het leuk vonden, heb ik het tenminste niet voor niets bijgehouden!
Nog een paar dagen en dan ben ik weer terug in Nederland. Het zal even wennen zijn dus gun me de tijd om me aan te passen (vooral aan het weer aangezien het hier nog gewoon 30 graden is elke dag), maar ik zal blij zijn jullie allemaal weer te zien!!
Een dikke kus en veel liefs vanuit het nog altijd warme Zambia!