Mogelijk mijn laatste reisverslag vanuit Zambia
Blijf op de hoogte en volg Jill
24 December 2012 | Zambia, Chipata
Zondag 2-12-2012
Climbing the mountain.
Vanmiddag had Joey afgesproken met Pi Jo om een berg te gaan beklimmen en wij besloten mee te gaan. Omdat het al vrij laat was besloten we een minder hoge berg te beklimmen dan oorspronkelijk het plan was. Ik was best moe dus was ik daar behoorlijk blij mee en dat trok me ook over de streep om mee te gaan, omdat ik door mijn vermoeidheid twijfelde. De kinderen gingen ook mee, nou ja de jongens dan en de wolken gingen voor de zon wat voor een aangename temperatuur zorgde.
De berg beklimmen was nog een hele belevenis, maar het ging nog best goed op slippers. Het uitzicht boven op de berg was het dubbel en dwars waard!
De jongens gingen vruchten verzamelen uit de bomen, amasuku. Je knijpt ze open waarna je de pitten er uit zuigt en daar sabbel je dan het vruchtvlees van af. Vervolgens spuug je de pitten weer uit. Spannend als die nieuwe dingen proberen, maar zeker lekker!
Toen het een beetje begon te druppelen besloten we terug te gaan naar Kalwala's village wat ook nog een hele onderneming was met al die losliggende stenen. Gewoon doorlopen Jill, dan is het niet eng!
Beneden aangekomen knoopte Sampa mijn chitenge om en riep trots heupwiegend dat hij zwanger was. Toen ik vroeg wie is de mama riep hij: 'YOU!'. Jeej ik word moeder met het leukste mannetje van de wereld als vader!
Eenmaal terug thuis bedachten we dat we geen zin hadden om te koken en dus besloten we in de Boma te gaan eten. Joey had geen zin om mee te gaan dus bleef hij thuis.
We deden onze bestelling bij Stella en gingen daarna een drankje doen bij Clements bar, wat niet helemaal lekker was gevallen. Ik had direct buikpijn! Toch daarna maar mijn eten opgegeten wat eigenlijk ook niet zo'n goed idee was.
Chichi is wederom vandaag niet vertrokken, dus die kwam ons opzoeken bij Stella. Toen de meiden naar huis gingen besloot ik nog even bij hem te blijven. De buikpijn werd alleen ECHT erger dus wilde ik het liefst naar huis. Na wat overtuigingskracht te hebben gebruikt bracht Chichi me naar huis. Hij was niet blij, maar begreep wel dan ik gewoon echt niet meer kon! Tijd om meteen te gaan slapen.
Maandag 3-12-2012 & Dinsdag 4-12-2012
Chichi besloot ook op deze dagen niet te gaan. Hoewel hij elke dag zei, ik ga morgen. Toch best een beetje frustrerend aangezien ik op die manier niet echt wist waar ik aan toe was. Ik heb mijn dagen naast het onderzoek ook aan hem besteed omdat ik elke dag dacht dat het de laatste dag was voordat hij zou vertrekken. Nou niet dus.
Hij besloot morgen te vertrekken. De enige dag waarbij ik geen afscheid van hem kon nemen. Niet echt heel erg tof dus. Me not happy.
's avonds hebben de kids hun schoen gezet, want morgen is het SINTERKLAAS!!
Woensdag 5-12-2012
Sinterklaas, wie kent hem niet? Sinterklaas, sinterklaas en natuurlijk zwarte piet!
Vandaag is het dan zover. Sinterklaas komt naar Zambia. Na vele voorbereidingen door Anne-Roos en Anouk met hulp van ons zijn we er helemaal klaar voor. Vandaag nog even de laatste dingen regelen en vanavond begint het feest dan eindelijk.
Voor het avondeten hebben we met zijn allen rijst, lap/rap, sausage, ei met tomaat en uit gegeten. Een waar feestmaal voor ons en de kids. Omdat het gezelliger was hebben we met zijn allen in de woonkamer gegeten. Pi jo en zijn gezin en Charity en haar gezin waren ook uitgenodigd, sinterklaas was hen natuurlijk niet vergeten op zo'n belangrijke dag. De kinderen waren merkbaar zenuwachtig voor wat er ging komen.
Na het eten vroegen we de kinderen allemaal naar buiten te gaan zodat er even opgeruimd kon worden en natuurlijk de cadeautjes stiekem verstopt konden worden. Toen iedereen weer binnen was vroegen we ze sinterklaas kapoentje te zingen. Een paar keer zodat het goed hard was! Dit liedje kenden ze overigens al dus dat was leuk! Onverwacht werden er allerlei snoepjes door het raam naar binnen gegooid en werd er op de deur geklopt. De kinderen schrokken zich rot!
Emmanuel was gevraagd de deur open te doen en daar lag een enveloppe met het gedicht dat Anne-Roos en Anouk hadden geschreven. Dit gedicht eindigde met een hint waar de cadeautjes verstopt lagen en toen mochten de kinderen gaan zoeken. Josephine had het al snel gevonden en zo begon de avond.
Anne-Roos en Anouk deelden de zakken met cadeautjes uit aan de kinderen. De jongens kregen een normaal t-shirt, een voetbal outfit met young united (het voetbalteam waar ze deel van uit maken) er op gedrukt, chips en schoolspullen. Ook kregen ze een nieuwe voetbal aangezien de vorige die ze gekregen hadden stuk was gegaan.
Ook de meiden kregen een normaal t-shirt, shirtjes met young united crew er op gedrukt, chips en schoolspullen. Als gezamelijk cadeau kregen zij make-up spulletjes en nagellakjes.
Uiteraard kregen de caretakers en familie ook wat leuks. Voor Emmanuel een lekker luchtje, Charity een blouse en een young united t-shirt, Pi Jo kreeg nieuwe gympen, Esther (dochter van Pi Jo) een jurkje, Richard (zoontje van Pi Jo) kreeg een t-shirt en de vrouw van Pi Jo kreeg een fotolijstje met een familiefoto er in. Heerlijk om te zien hoe blij ze met deze spullen waren! Wat leuk wat leuk. Voor Mwamba, Kedrick en Abston hadden we ook wat t-shirt gekocht.
Na de cadeautjes uitgepakt te hebben, hebben we muziek aangezet en heerlijk gedanst met zijn allen. Wat een super geslaagde avond was dit en wat waren de kinderen blij. Er werd op tafels en stoelen gedanst en zo sloten we de avond af. Kapot van alle bezigheden gingen we gelukkig en voldaan naar bed.
Donderdag 6-12-2012
Chichi is vanochtend vroeg dan eindelijk vertrokken naar Lusaka en hij kwam ook weer terug. Iets met een tirebust. Hij vroeg me naar de boma te komen dus deed ik dat. Ik moest sowieso wat boodschappen doen en informatie opzoeken voor het onderzoek in het internetcafe. Hij was druk druk bezig, dus ik kon weer wachten en wachten. Ik heb vandaag ook zijn nicht uit mpika ontmoet. Super leuke vrouw en heb daar maar wat mee rondgehangen terwijl Chichi tijdens het wachten op de auto waarmee hij naar lusaka ging. Deze stond bij de garage, dus dat kon nog wel even duren.
Rond 19.00 uur vroeg ik Chichi om me naar huis te brengen. Ik was super verkouden en had er behoorlijke hoofdpijn van gekregen. Dat wachten maakte het niet heel veel beter.
Thuis aangekomen nog wat met de kinderen gehangen en rond 22 uur belde Chichi dat hij dan eindelijk weer vertrokken was naar Lusaka.
Vrijdag 7-12-2012
Vandaag hard gewerkt aan het onderzoek. Het schiet allemaal niet zo op en het concentratievermogen is hier ook erg laag. Kids die in en uit lopen en de warmte helpt ook echt niet mee! Verder overdag wat dingen proberen te regelen voor Chipoma falls wat voor morgen gepland stond. We hadden vernomen dat de jongens morgen moesten voetballen, dus dat kon niet. Druk bezig op zoek naar een andere dag dus! Maandag it is.
Zaterdag 8-12-2012
's ochtends eerst even naar de boma gegaan om nog wat dingen te regelen en nog meer info op te zoeken voor het onderzoek.
Toen we thuis kwamen was het alweer bijna tijd om naar de voetbalwedstrijd van de jongens te gaan. We trokken allemaal ons crew shirt aan, want ook wij hadden die van sinterklaas gekregen en hop hop op naar de junction met de meiden!
De jongens speelde voor het eerst in de outfits die ze van sinterklaar hadden gekregen en ze hebben gewerkt, want ze wonnen met 3-0 van de tegenstanders.
We besloten terug te lopen vanuit de junction totdat we werden opgepikt door Mr. Muchi met zijn truck! Iedereen was in feeststemming dus de sfeer zat er goed in!
's avonds hebben we hamburgers gegeten die er goed in gingen! Wat heerlijk om een keer iets anders dan rijst of aardappels te eten!
's avonds hadden we afgesproken om met Mwamba te gaan stappen. Mwamba is de 19 jarige zoon van Charity. Omdat hij niet zoveel optrekt met de andere kinderen (leeftijdverschil denk ik) doen we niet zoveel met hem. Het leek ons dus leuk om een keer wat met hem te gaan. Ook vroegen we Emmanuel mee.
Helaas viel na het eten de stroom uit en hadden de meeste niet zo heel veel zin meer om te gaan. Gelukkig kwam de stroom snel weer terug dus gingen we alsnog naar de Boma. Ongeveer op het midden van de tocht naar de boma kwam er rook van onder de motorkap van onze lift vandaan, waarna de driver de geniale opmerking had: "is that smoke?". We probeerden het nog even, maar de motor werd alleen maar heter, dus wachen op water. Dit duurde 20 minuutjes en toen konden we weer verder.
Er was een of ander gebeuren in Kaiche club met optredens, wat al in volle gang was. We kwamen veel bekenden tegen dus was het al meteen gezellig. Omdat Chichi er niet was had ik het toch minder naar mijn zin dan normaal en er waren ook meer vervelende mannen dan normaal. Chichi zou weer naar huis komen omdat hij nog wat papieren voor zijn moeder moest regelen, maar het was niet zeker of hij ons nog zou zien, want hij wist niet hoe laat hij terug zou zijn. In ieder geval laat!
Anyway, we hebben het grootste deel van de tijd buiten doorgebracht en ook nog wat met Emmanuel en Mwamba gedanst. Mwamba was voor het eerst in een nightclub dus hij vond het ontzettend leuk!
Opeens kwam Rosalie me buiten halen dat Chichi aan het optreden was. Ik geloofde haar niet, maar toen ik zag hoe serieus ze was ging ik toch maar even kijken. Hoezo wist iedereen behalve ik dit? Ik was super verrast en ook wel blij om hem weer te zien. Ik werd het podium op geduwd wat dan weer minder is. Mensen die me kennen weten dat ik niet graag in het middelpunt van de aandacht sta.
Toen hij klaar was met optreden trok ik hem mee naar buiten en hebben we even bijgekletst en vooral heb ik hem heeeeeeel lang geknuffeld. Wat was ik blij dat hij er was.
Hoewel we van te voren hadden bedacht dat we rond 1 uur naar huis zouden gaan, werd het toch weer 4 uur eer dat we naar huis gingen. Het was zo gezellig geworden dat we de tijd niet echt in de gaten hadden. Toch een positief punt. Ook wilde Mwamba rond 1 uur nog niet naar huis en de avond draaide nou eenmaal om hem.
Zondag 9-12-2012
Jeetje wat een nacht! Natuurlijk weer veel te kort geslapen, dus vandaag werd een rustdag. Chichi had het druk, maar hij zou me 's avonds op komen halen. Hij liet me weer wachten, dus heb ik maar gezegd dat hij niet hoefde te komen. Duurde veel te lang en ik wilde naar bed! Hij zou eigenlijk morgen weer terug naar Lusaka gaan, maar goed hij heeft al weer bewezen dat ik dat maar met een korreltje zout moet nemen.
Maandag 10-12-2012!
Chipoma falls met de kids!
Na lang wachten was het vandaag dan eindelijk zo ver: de Chipoma falls. Natalie en ik hadden de taak dit te regelen, maar dat ging alweer niet helemaal 100% lekker met wat uitstellingen. En ja hoor, het regende de hele ochtend pijpenstelen. De kinderen wilden zo graag dat we de beslissing aan hen lieten of we wel of niet zouden gaan. Aangezien de regen hier heel plaatselijk is wilden de kinderen heel graag vandaag gaan!
Na de driver die we hadden geregeld om 9 uur een aantal keer gebeld te hebben (om 11 uur) kwamen we er achter dat hij tegen ons loog en waarschijnlijk helemaal niet meer zou komen. Dus op het laatste moment moesten we nog wat anders regelen en gelukkig lukte dat ook. Maar goed ook, want deze bus was veel groter en comfortabeler.
Gisteren hadden we boodschappen gedaan, flesjes drinken, broodjes, bananen, chips enz.
Ook hadden we rekening gehouden met een tijdsbesteding, spelletjes e.d.
Toen we daar aankwamen, pas rond 13 uur, begonnen we de dag met de lunch. De meeste kids bewaarden hun broodjes, geloof dat ze toch niet gewend zijn om echt veel te eten. Daarna gingen ze meteen het water in. Na wat geklim en geklouter (heel spannend) over de watervallen gingen we op zoek naar een betere zwemplek. We kwamen er achter dat die er niet was dus gingen we weer terug naar de oorspronkelijke plek. We hebben ons prima vermaakt in de falls en kwamen er al snel achter dat die meegebrachte spelletjes overbodig waren.
De jongens gingen een voetbal spelletjes spelen en de meiden vermaakten zich samen. Rond 16 uur klommen we naar beneden omdat het daar heel mooi is. We hebben daar nog even samen gezeten en wat foto's gemaakt. Rond half 5 hadden we met de driver afgesproken te vertrekken dus gingen we terug. Nog even wat groepsfoto's gemaakt en op naar huis!
De weg naar huis was vermoeiend want ik was best wel moe eigenlijk. Thuis kwamen we er achter dat we geen boodschappen hadden, dus zijn we weer (zonder Joey) naar de boma gegaan om een hapje te eten bij Stella, waar we ondetussen vaste klant zijn.
Dinsdag 11-12-2012
's ochtends wat aan het onderzoek gewerkt en 's middags met Chichi afgesproken. Op naar de Boma dus! We hebben even een goed gesprek gehad over het hele Chipata gebeuren, want hij had besloten om te blijven tot ik naar Lusaka ging zodat we samen konden gaat. Op zich best ok want het was toch nog maar een weekje. In de tussentijd kon hij werken met de auto van zijn ouders en nog wat geld verdienen. Rond 22 uur pas weer naar huis gegaan en meteen naar bed toe!
Woensdag 12-12-2012
Shoppen met de kinders!
Omdat we nog wat geld over hadden wat we verzameld hadden hebben we besloten om vandaag na de lunch te gaan shoppen met de kinderen. Het budget was 60.000 kwacha per kind (ongeveer 10 euro) en de regels waren dat ze nuttige dingen mochten kopen. Schooltas, schoolschoenen, kleding en andere dingen waar ze wat aan hadden. Maar dus geen make-up e.d.
Natalie en ik hadden samen een groepje meiden onder onze hoede: Purity, kleine harriet, Chanda, Mutale en Esther. We wilden afspreken dat we ergens op hen zouden wachten en zij gewoon hun gang konden gaan, maar ze wilden graag dat we met ze mee gingen dus deden we dat. Kleine Harriet was de eerste die al haar geld op had gemaakt. Bijzonder om te zien dat ze allemaal spullen voor school wilden, vooral Purity was daar heel duidelijk in. Om 17 uur hadden we afgesproken met de rest, maar we waren al eerder klaar. We besloten nog even wat te gaan drinken op onze kosten. Aangezien ze allemaal alles tot op de laatste cent op hadden gemaakt, zou ik ook doen als ik een budget zou kregen wat ik op mocht maken.
Waar we zaten kwam de rest die al klaar was ook naar toe, dus waren we samen gezellig met een drankje wat aan het nakletsen en wachten. We hadden een busje gebeld om ons op te komen halen.
Ondertussen kwam ik Chichi nog tegen die me kwam vertellen dat hij toch vandaag naar Chipata ging aangezien zijn vader hem het huis uit had gezet (ze hebben niet zo'n goede relatie) Enigzins teleurgesteld nam ik afscheid van hem, want ik wist dat hij deze keer wel echt serieus was!
Om 17 uur gingen we met de kids naar huis en hebben we er nog een leuke avond met een filmpje van gemaakt. Morgen naar Kasama!
Donderdag 13-12-2012
Kavindra, Anne-Roos, Natalie en Anouk moesten naar Kasama om een nieuwe stempel te halen in hun paspoorten. Omdat ze ook naar de falls zouden gaan in Kasama besloten Rosalie en ik ook mee te gaan. Leek ons wel leuk, plus dat je daar ook gewoon leuk kan shoppen.
Eigenlijk zouden we om 9 uur opgehaald worden door een driver, maar ook deze bleek niet betrouwbaar te zijn. Na een hoop rondgebel hadden we eindelijk rond 11 uur een aantal drivers geregeld. We moesten kiezen tussen 2, maar omdat we het beu waren om te wachten besloten we ze allebei te laten komen en dan pas te kiezen.
Rond 12 uur kwam de eerste driver aan met zijn half kapotte busje. Hij deed moeilijk over de afgesproken prijs en wilde meer hebben. Tijdens het onderhandelen kwam Joe aan met zijn auto. Joe was de taxidriver van de eerste keer Chipoma falls met de chief, waar hij van te voren stiekem foto's van ons in bikini had gemaakt. Dikke maatjes met Maite en Maite en Floris omdat ze samen zo gezellig alcohol konden drinken. Bij voorbaat dus al niet onze eerste keuze, maar hij had wel een nieuwe auto. De keuze was dus al snel gemaakt, aangezien hij zich wel aan de afgesproken prijs hield.
Onderweg bleek hij gelukkig niet vervelend te zijn en gaf er goed gas op. Na een hobbelige rit met een heel raprepertoire te hebben gehoord kwamen we dan na een kleine 4 uur aan in Kasama.
Eerst naar het immigration office gereden om te kijken of deze nog open was, dat was helaas niet zo. Dus op naar onze favoriete lodge: Alitasha!. Eindelijk weer een warme douche gehad en daarna afgesproken te gaan eten. Joe was nergens te bekennen en het netwerk lag er uit dus konden we hem ook niet bereiken. We hebben dus maar een auto geboekt om ons naar Scarlett restaurant te brengen. Daar kwamen we er achter dat ze hamburgers op het menu hadden staan. Wat fijn wat fijn! De beef was helaas op dus namen we een kipburger. ECHT VERRUKKELIJK!
Terug bij de lodge konden we Joe nog steeds nergens vinden dus besloot ik hem te smsen dat we morgen om 8 uur weg wilden naar de immigration office.
Kavindra, Natalie en Rosalie besloten nog te gaan poolen, maar ik had geen zin om nog mee te gaan. Ik had hoofdpijn en wilde eigenlijk gewoon gaan slapen. In plaats daarvan besloot ik mijn gratis minuten en smsjes op te maken met Chichi. Lekker romantisch aan de telefoon gezeten samen. Stiekem mis ik hem al wel hoor! Gelukkig is hij veilig aangekomen in Lusaka en vertrekt hij morgen naar Chipata.
Vrijdag 14-12-2012
Om 7 uur de wekker gezet omdat we om 8 uur zouden vertrekken. Toch rustig wakker geworden omdat ik wist dat ik toch niet ging ontbijten. Lekker op mijn gemakje onder een heerlijk warme douche gestaan, wat mis ik dat toch in Kalwala in plaats van die vieze koude rivier waar je alleen maar ontstekingen van krijgt.
Rond 8 uur uitgechecked en ik was heel blij dat Joe er toch was, zoals ik had gevraagd! Op naar de immigration office. Omdat Rosalie en ik daar niets hoefden te doen bleven wij wachten op de meiden. Ze kwamen terug naar buiten. Het was gelukt om een stempel te krijgen, maar dit zou de laatste keer zijn. De immigration officer maakte hen heel bang door dingen te zeggen en te vertellen dat ze er niet meer in zouden trappen. Op zich heeft ze wel gelijk want we staan ook kei hard te liegen en breken daarmee de wet.
Joe bracht ons naar de shoprite en we spraken daar om 12 uur weer af. Vanuit daar konden we lekker gaan shoppen en dat hebben we gedaan ook! Eindelijk heb ik ook een legging gevonden, waar ik al een tijd naar op zoek ben aangezien je hier niet echt korte dingen aan mag. Verder nog een rokje gekocht en een armbandje en een blousje voor Chichi. Bij de shoprite heb ik me goed ingehouden en heb ik alleen nog maar babydoekjes en wat drinken en chocolade gekocht.
Daarna nog een lunch gedaan bij scarlett en op naar huis maar weer! De falls hebben we niet meer gedaan omdat we nog maar een korte tijd in kalwala hebben. We hebben de chipoma falls al gezien en de meeste van ons gaan ook victoria falls nog zien, dus vonden wij het belangrijker om tijd met de kinderen door te brengen.
Thuis aangekomen kwamen we er achter dat het heel heel heel hard geregend had en de kamer was overstroomd. Gelukkig was niet alles nat, maar wel alles wat dicht bij de deur stond en het stonk naar natte hond. Niet zo heel fijn!
Zaterdag 15-12-2012
Onderzoek Onderzoek Onderzoek en nog meer Onderzoek. Druk bezig want het moet bijna af zijn!
Ook nog even de was gedaan bij de rivier tot het weer ging regenen. Dit gaat dus never nooit droog worden. Zucht! 's middag ook nog even een film gekeken met de kinderen, hoewel we daar niet veel van konden verstaan door de harde regen buiten.
Zondag 16-12-2012
's ochtends aan het onderzoek gewerkt! Kut mijn tablet maakt geen contact meer met mijn toetsenbord. Kut kut kut! Waarom gaat alles kapot in dit klote land? Nee dat is niet waar, ik ben nu gewoon gefrustreerd. Zambia is leuk, maar alles gaat wel kapot hier. Niet tof!
Rond 14 uur had Christopher wat georganiseerd met zijn kinderen omdat we daar al een paar keer wat mee gedaan hadden. Het zou leuk zijn als we afscheid van ze kunnen nemen want ook zij zijn op ons gesteld geraakt.
We hebben wat spelletjes met ze gespeeld en er een leuke tijd van gemaakt! Helemaal kapot hielden we er rond 16.15 mee op en gingen we terug naar huis!
Vanavond eten we Pannekoeken, lekker nederlands! Het duurde wel super lang voordat ze klaar waren, maar we zijn ook met een grote groep. Toch miste ik wel het ijs en de aardbeien erbij! Na 2 pannekoeken zat iedereen wel vol en dus besloten we de rest uit te delen aan de kinderen. Hier waren ze geloof ik wel blij mee.
Weet je wat gek is, of eigenlijk helemaal niet gek. Hetgene wat ik het meeste mis qua eten is shoarma met heel veel knoflooksaus. Dus mam, de dag nadat ik thuis kom wil ik HEEEEEEL graag dat eten! Ik roep er al vanaf het begin om en het verlangen gaat niet weg.
's avonds nog een kampvuur gemaak met de kinderen en lekker marshmellow geroosterd boven het vuur. Ik heb al de hele dag hoofdpijn dus wilde graag op tijd naar bed. Chichi dacht daar anders over want hij wilde me graag spreken. Uiteindelijk duurde dat telefoongesprek een uur en ging ik pas rond 22.45uur naar bed. Alleen Anne roos lag al te slapen en Natalie kwam met mij mee. Gelukkig werd ik van de andere meiden niet wakker want ik had mijn nachtrust echt nodig!
Maandag 17-12-2012
Na het ontbijt voelde ik me echt niet goed, hoofdpijn, buikpijn, misselijk en duizelig. Ik besloot weer even te gaan liggen en wat te rusten. Ik was wat aan het lezen en viel in slaap. Rond 13 uur werd ik pas wakker en voelde me al een stukje beter. Na een fanta te hebben gedronken trok ook langzaam de duizeling in mijn hoofd weg.
Verder vandaag wat gekletst met de meiden, wat opgeruimd, mijn blog bijgewerkt (het was weer hoog nodig) en een rustige dag gehad. Het regent overigens ondertussen elke dag, dus het regenseizoen is begonnen. Ik merk al wel weer dat ik veel te weinig kleren bij me heb voor het regenseizoen want het is koud! Nou ja niet Nederland koud, maar als je 35 graden gewend bent dan voelt 20 graden opeens heel koud.
Het plan overigens voor mijn reis is om donderdag met Joey en Christopher naar Lusaka te reizen, heel fijn dat ik dat niet hoef te doen. We vertrekken rond 17 uur en komen vrijdag ochtend rond 5/6 uur aan in Lusaka. Rond 9 uur zetten Joey en Christopher me hopelijk op de bus naar Chipata, wat ongeveer net zo lang duurt als van Chinsali naar Lusaka. In Chipata komt Chichi me ophalen.
Kerst vieren we bij de zus van Chichi en haar gezin. Daarna ga ik 3 dagen met een vriend van Chichi of met de man van de zus van Chichi naar Malawi, het is toch nodig vanwege mijn 90 dagen visa. Eerst ga ik informeren wat het kost om te verlengen, maar ik geloof dat dat heel duur is. Het zou handiger zijn als ik de grens niet over hoef.
Vanuit Malawi terug naar Chichi in Chipata. Vanuit daar naar Lusaka, misschien voor oud en nieuw misschien erna, dat is nog niet zeker.
Vanuit lusaka richting Livingstone, the victoria falls met daartussen liggend nog lake Kariba en misschien Kafue national parc (als deze open is in het regenseizoen en niet teveel kost)
Vanuit Livingstone terug naar Lusaka. Ik zou ook graag nog naar de Copperbelt gaan, maar dat gaat waarschijnlijk niet door tijd en geldgebrek, maar dat is nog even afwachten. In Lusaka gaan we nog wat dingen zien en doen en dan is het alweer tijd om naar huis te gaan.
Donderdag is het al weer zover. Hoewel ik jullie echt wel mis thuis is dit ook een thuis geworden. De kinderen en de mensen die ik heb leren kennen heb ik in mijn hart gesloten en het doet me al zeer om er aan te denken dat ik ze moet gaan verlaten. Ik heb er nachtmerries over en daardoor slaap ik elke nacht slecht. Het liefst zou ik alle mensen van hier mee willen nemen naar Nederland of andersom. Ik kan niet zo goed uitleggen hoe ik me voel, maar het voelt alsof ik in tweeen gescheurd word. Goed, genoeg drama, dit willen jullie helemaal niet lezen! Ik zal ook zeker blij zijn als ik terug thuis ben, in mijn vertrouwde omgeving, met mijn familie en mijn lieve vrienden. Ik heb jullie ook gemist. Ook kan ik weer eten wat ik wil eten, ik kan heen waar ik heen wil, maar toch...
Anyway, na het bijwerken van mijn blog nog even gehangen met de kids en begonnen aan het voorbereiden van het eten met de meiden. We eten vandaag Pizza, Joey eet niet mee.
De Pizza was deze keer niet zo'n succes als de laatste keer en ligt zwaar op de maag. Niet zo heel tof dus. Na het eten afgewassen en nog wat gehangen met de kids en gekletst met Emmanuel. Chichi nog even gesproken aan de telefoon.
Rond 21 uur was het tijd voor een film, een foute nagecynchroniseerde Kungfu film. Rond 22 uur hield ik het voor gezien en ben ik naar mn bed gegaan.
Dinsdag 18-12-2012
Vanmorgen lekker rustig aan gedaan. We hebben besloten dat we maar 1 unit van het coaching program nu af maken om bij mr Kwangu in te leveren. Dit omdat het hier gewoon niet mee zit qua elektriciteit, aantal laptops en concentratievermogen. Het is op dit moment niet haalbaar om het hier af te maken, dus doen we dat zodra we terug in Nederland zijn, printen we het daar uit en geven we het (hopelijk) met Arie mee.
Na het ontbijt op zoek gegaan naar Harriet, maar die is even weg, dus nu maar weer even mijn blog aan het bijwerken. Ik heb Harriet gevraagd mijn haar in te vlechten vandaag. Mijn mousse is op dus ik moet toch iets met mijn haar dat niet teveel zorg nodig heeft. Ik hoop dat het mooi wordt en anders laat ik het in Chipata nog een keer doen.
Anyway, vanmiddag even naar de Boma om mijn blog op internet te zetten en boodschappen te doen voor vanavond en morgen. Vanavond gaan wij koken en eten we met alle kinderen spaghetti. Morgen wordt het Nshima met kip, dus moeten we ook even een paar kippen kopen, ja die koop je hier levend.
Had ik trouwens al verteld dat we gisteren weer een slang in de kamer hebben gevonden? Het was een babyslang, maar ook die zijn giftig. Dit is nu de tweede, de eerste was een groene en dit was een grijze. Dit zijn geloof ik ook de enige 2 soorten die hier voorkomen en beide zijn giftig. Onze kamer is gewild door beesten. We hebben al verschillende muizen gehad, een schorpioen, 2 slangen, duizend- en miljoenpoten en niet te vergeten allerlei vliegbeesten en spinnen. De spinnen doen me overigens niet meer zoveel. De wc stikt ervan, zolang ze niet gaan rennen is het prima. Beesten dood maken is ook niet meer zo eng, hoewel ik dat nog wel gewoon met mijn slipper doe.
Ik heb gisteren trouwens vernomen dat de man van de zus van Chichi een huisje voor hem heeft geregeld in Chipata. Hij gaat voor hem werken, aangezien hij een nightclub wil gaan openen en daar een manager voor nodig heeft. Alles kan hier zonder opleiding geloof ik. Maar terug naar het huisje, daar ga ik dus ook logeren. ECHT back to basics. Ik weet dat dat hier al is, maar we hebben in ieder geval nog een gewone wc. Daar wordt het waarschijnlijk een gat in de grond met een rieten muur eromheen, die gedeeld wordt door de omliggende huizen. De douche is ook buiten in een huisje, dus dat is water meenemen en met een kop water over jezelf heen gooien, maar dat is niet heel veel verschillend van douchen in de rivier, behalve dat dat water dan waarschijnlijk wel schoner is dan het rivierwater.
Verder heeft hij een woonkamertje, een slaapkamer en een keukentje waar hij fijn voor me kan koken. Ik zal zeker niets te kort komen, maar ik vind het toch wel spannend om alles op zijn afrikaans te doen. Wat me wel blij maakt is dat Chipata een shoprite heeft! Eindelijk gewoon normaal boodschappen doen!! Het is daar goedkoper, omdat het niet ingekocht hoeft te worden door kleine winkeltjes en ze hebben 10 keer meer dan hier in de boma! Fijn fijn fijn.
Kerst wordt gevierd in Chipata en ik heb al begrepen dat kerst hier eten is met vrienden en familie en verder dus gewoon zuipen tot je erbij neervalt. Niet veel anders dan kerst thuis, behalve dat ze hier geloof ik niet aan kerstbomen enzo doen. Dat ga ik wel missen, de kerstbomen en lichtjes, de warme gezelligheid terwijl het buiten zo verschrikkelijk koud is. Ik ben benieuwd!
Nog een paar daagjes en dan vertrek ik naar Lusaka! Ik moet nog steeds mijn spullen uitzoeken, ik ben goed in uitstellen van die dingen. Het is zo'n verschikkelijk troep qua spullen. Overal ligt wel wat en ik kan langerna niet alles meenemen. Maar we gaan zien hoe het zal werken!
Overigens is dit waarschijnlijk de laatste keer dat ik mijn blog kan posten in Zambia, aangezien ik donderdag vertrek en het nog druk ga hebben met het uitzoeken en inpakken van mijn spullen. Aangezien ik een hoop bijgekocht heb zal ik ook een hoop achterlaten. Ik zal mijn blog nog wel proberen bij te houden maar weet natuurlijk niet of ik nog toegang zal hebben tot een internetcafe, dat is het lastige van Zambia. Zo niet, dan zal ik alsnog mijn reisverhalen posten zodra ik in Nederland ben.
Voor nu goodbye and thanks for reading!
Veel liefs en warme groetjes uit Zambia!!
Woensdag 19-12-2012
Na het ontbijt even de kaart voor Pi Jo geschreven (onze foto samen met zijn familie in A4 formaat) En daarna met Rosalie en natalie naar de Boma. Het liften ging niet helemaal makkelijk en de eerste auto die langs kwam had maar plek voor 3. Aangezien Emmanuel en zijn vriend ook mee moesten ging ik met hen mee.
We begonnen met het kopen van kaarten voor de kinderen, want ik wilde toch wat achter laten. Heb ook meteen maar kaarten voor Emmanuel, Charity en Pi jo gekocht. Zij horen er natuurlijk ook gewoon bij. Daarna op zoek naar elastiekjes.
Toen we klaar waren nam ik afscheid van Emmanuel en zijn vriend en vertrok ik richting internetcafe. Natalie en Rosalie zijn er nog steeds niet. Jeetje, zouden ze nog steeds geen hike hebben kunnen krijgen?
Anyway, Het internet werkte niet mee en ik kreeg mijn blog niet gepost, vandaar dat er nu dus nog wat dagen achter geplakt worden.
In het internetcafe ontmoette ik Natalie en Rosalie en gingen we boodschappen doen. 3 kippen, rap, kookolie, zout enz enz.
Bij thuiskomst zagen we dat de jongens net vertrokken om te gaan voetballen. Even omkleden en wachten tot iedereen zover was en toen ook naar de voetbal vertrokken.
Ik heb niet heel veel meegekregen van het voetbal aangezien Harriet daar verder ging met het vlechten van mijn haar. Ook niet onbelangrijk om dat af te krijgen.
Rond 18 uur waren we thuis en toen moest er nog aan het eten begonnen worden, Nshima met kip en Rap. Dit werd een laat diner. Om 21.30 waren we pas klaar met eten! Wow. Na het eten een soort afscheidsfeestje gehouden met een leuke diashow die Anne-Roos had gemaakt met foto's. En daarna nog een leuke spelletje in het donker. En ondertussen had ik vooral moeite met het inhouden van mijn tranen.
Rond 23 uur ging ik slapen.
Donderdag 20-12-2012 & vrijdag 21-12-2012
Dag van vertrek
Oh mijn god, ga je op een dag weg en dan moet je al je spullen nog uitzoeken.
Eerst afgewassen en daarna even een gesprek gehad met Emmanuel over de kinderen. Ookal lijkt het niet zo, de kinderen stoppen we veel vertrouwen in hem en vertellen hem veel. Ik was dus vooral benieuwd wie van de kinderen vanuit hun kant een band met mij voelt en wie mij dus zou missen.. Ook natuurlijk was ik benieuwd naar onze eigen groep, wie er bij de kinderen goed lag en wie niet en wie bij welke kinderen enz.
Even afscheid genomen van Emmanuel want die moest de Boma in. Hij zou ons daar nog zien voordat we vertrokken zei hij, we vertrokken namelijk vanuit de Boma met Powertools richting Lusaka.
Anyway, na het gesprek ontbeten en na het ontbijt weer afgewassen. Daarna tijd om mijn spullen uit te zoeken. Ik begon in de kamer, maar besloot daarna alles maar op de eettafel uit te zoeken. Iets meer overzicht en ruimte.
Hoe meer ik al mijn spullen en kleding zag, hoe minder waarde ik er aan ging hechten. Na de helft van mijn kleding, alle lotions, douchegel enz. weggegeven te hebben aan de meiden en een paar uur verder te zijn zit dan toch eindelijk alles in mijn backpack. Nog even de klamboe en mijn kussen inpakken en dan heb ik alles.
Ik wilde nog iets speciaals doen voor Sampa, de jongen van een jaar of 8 die mijn hart gestolen heeft. Ik heb besloten om de buddhabeads die voor mij zoveel betekenen aan hem te geven. Zodat hij iets heeft dat waardevol voor mij, maar nooit zo waardevol als hij is.
Oh mijn God, het idee om afscheid van hem te nemen is ondragelijk. Anyway, hij was de eerste die ik sprak en dus ook de eerste die wat van me kreeg. Ik heb hem duidelijk gemaakt wat hij voor me betekent en hopelijk begrijpt hij het een beetje.
Ik heb met alle kinderen apart een foto genomen en ze daarna allemaal hun kaart gegeven. Steven was nergens te bekennen, dus dat baarde me wel zorgen.
Na iedereen gezien te hebben was het, na een huilbui, rond 15.30 tijd om te gaan. Het moeilijkste moment ooit. Nou ja, buiten het overlijden van papa dan. Het is alsof mijn hart uit mijn borst gerukt werd.. Iedereen een knuffel gegeven en Sampa geloof ik wel 5.
Ik heb hem beloofd terug te komen dus doe ik dat ook! Ik maak nou eenmaal geen beloftes die ik niet kan houden.
Op naar de Boma met de groep, zij zouden daar afscheid nemen van ons. De bus zou rond 17 uur gaan, dus we hebben nog even tijd om afscheid te nemen en wat andere dingentjes te doen. Ik heb nog even Mwamba, Kasko, Harrison, Gibson, Chomba en nog wat andere mensen gezien die ik als vrienden beschouw en ook afscheid van moest nemen. Emmanuel was overigens niet meer op komen dagen.. Hij zei al dat hij geen afscheid wilde nemen, ik geloof dat het een beetje te zwaar voor hem was.
Christopher ging met ons mee. Toen daar om 17.30 eindelijk de bus was, was er al een probleem. De bus was overboekt. Geen eigen plaatsten dus zoeken naar een plek. Wat onvriendelijke mensen riepen al dat als ik niet ging zitten dat ik dan maar moest vertrekken. Niet zo'n fijne ervaring dus. Toen ik eindelijk, helemaal vooraan, een plekje had vertrokken we rond 18 uur uit de boma. De meiden stond te zwaaien, wat wel fijn was. Nog langs Kalwala gereden en in mijn hoofd doei gezegd. De 12 urige busreis kan beginnen.
Eigenlijk was de reis niet zo heel bijzonder. Ik herkende nog veel van de heenreis, dus dat was wel heel prettig. De vrouw naast me en de man daarnaast hebben nog wat onzedelijke handelingen verricht in de bus, iets met een hoofd in zijn schoot onder een laken en daarna haar hand.. Lekker ongemakkelijk.
In Lusaka aangekomen, 13 uur later om 7 uur, was het weer zo druk als ik me herinnerde, dus ik was zeker blij dat Joey en Chris mee was gegaan.
Ik besloot meteen aan te sluiten naar Chipata, waar in rond 7.30 in de bus zat. De bus vertrok rond 10 uur eindelijk en zou ongeveer net zo lang duren als van Chinsali naar Lusaka. Gelukkig was dat niet zo, want rond 19 uur was ik in Chipata. Daar op het station nog even gewacht op Chichi, natuurlijk was hij weer te laat. Hij kwam met zijn schoonbroer en zijn naar het huis van zijn zus gereden. Blijkbaar is er besloten dat we hier slapen en eigenlijk vind ik dat wel fijn. Rond 21.30 gingen we pas eten en daarna meteen naar bed gegaan. Niet gek dat ik moet ben na 25 uur in de bus.
Zaterdag 22-12-2012 & zondag 23-12-2012
Chipata Chipata.
Wat zal ik er van zeggen. Het is hier veel groener dan in Chinsali en er zijn meer bergen. De weg hier naartoe zou niet 1 van mama's favorieten zijn: aan 1 kant rots en de andere kant afgrond in een bus die er lekker doorheen racet. Ik was best een beetje bang af en toe, maar dat kwam ook door het ongeluk dat we gehad hebben richting Lusaka toen we naar Mpika gingen. Ik heb maar geprobeerd wat te slapen en verder heb ik naar het landschap gekeken en naar de foute soapserie die de chauffeur afdraaide. Ook heb ik veel nagedacht over Sampa. Hoe meer ik er over na denk, hoe meer ik hem wil adopteren. Als ik daar nou voor naar Zambia moet verhuizen maakt me bar weinig uit. Een leven zonder hem lijkt me onmogelijk.. Maar eerst wat kapitaal opbouwen met wat werken, zodat ik hem ook wat kan bieden. En eerst maar eens uitzoeken hoe het dan in zijn werk gaat en of het uberhaupt wel mogelijk is.
Zaterdag hebben we eigenlijk vooral niets gedaan. Ik heb veel geslapen en gerust, zoals afgesproken met Chichi. Verder zijn we naar zijn huisje geweest omdat al zijn spullen en kleren daar nog liggen. Ik snap wel waarom zijn schoonbroer niet wil dat ik daar slaap. Hoewel het huisje prima is, op de wc na dan, is de buurt wat minder prima. Het wordt een van de ghettobuurten van Chipata genoemd. Hoewel ik me hier ook nog best veilig voel, vertellen het aantal sloten op de deur van Chichi's huisje wat anders.
Daarna zijn we weer terug naar huis gegaan, hebben we avondeten op en zijn daarna gaan slapen..
Gisteren was een beetje een saaie dag. Ook hier is op zondag niet zoveel te doen. Na rustig opgestaan te zijn, zijn we naar de shoprite gelopen met het zusje van Chichi, Mwelwa. Leuke meid is het, heel lief en zorgzaam. De zus waar we overigens bij verblijven is naar Chinsali vertrokken om moeders op te zoeken en is zaterdag weer terug. Mwelwa zou ook mee gaan, maar wilde liever tijd met ons doorbrengen dus heeft besloten hier te blijven.
Anyway, shoprite.. Daarna nog op zoek naar iets voor in mijn haar, aangezien mijn mousse zo goed als op is. Dat hebben ze hier dus niet, dus moet ik op zoek naar iets anders.. Ik kan niet voor altijd deze vlechtjes er in houden, ik begin ze stiekem nu al een beetje beu te worden.
Vanuit daar zijn we helemaal de andere kant opgelopen.. Ik heb Chichi vertelt over Sampa en mijn plannen en heb daar ook bij vertelt dat er wel een plek moet zijn waar hij kan zwemmen, aangezien hij dat leuk vindt. Wat Chichi dus deed: mij het lokale zwembad laten zien haha! How thoughtful.
We zijn nog even bij het zwembad gebleven en hebben daar wat gedronken, daarna zijn we naar huis gelopen. Toen ik even ging rusten viel ik weer in slaap. Ik ben toch duidelijk wel erg moe en ik slaap echt slecht.. Ook omdat ik veel aan Sampa en de andere kinderen moet denken. Ik heb er nachtmerries over.. Ik denk dat het wat tijd nodig heeft om rustig te worden in mijn hoofd.
Toen we wakker werden was het alweer etenstijd, dus gingen we dat maar doen. Ik heb weinig eetlust, aangezien ik het nog steeds niet gewend ben om te ontbijten, lunchen en dineren. Maar hier staat 3 keer per dag eten klaar dus vind ik het lullig om te weigeren, mijn maag doet dat regelmatig wel.
Na het eten een film gekeken, tot een uur of 21.30, toen ik merkte dat Chichi al bijna in slaap viel.. Werd dus duidelijk tijd om te gaan slapen.
Morgen eindelijk op zoek naar een internetcafe. Sorry dat het even geduurd heeft, maar de omstandigheden lieten het niet helemaal toe om mijn blog te posten.
Climbing the mountain.
Vanmiddag had Joey afgesproken met Pi Jo om een berg te gaan beklimmen en wij besloten mee te gaan. Omdat het al vrij laat was besloten we een minder hoge berg te beklimmen dan oorspronkelijk het plan was. Ik was best moe dus was ik daar behoorlijk blij mee en dat trok me ook over de streep om mee te gaan, omdat ik door mijn vermoeidheid twijfelde. De kinderen gingen ook mee, nou ja de jongens dan en de wolken gingen voor de zon wat voor een aangename temperatuur zorgde.
De berg beklimmen was nog een hele belevenis, maar het ging nog best goed op slippers. Het uitzicht boven op de berg was het dubbel en dwars waard!
De jongens gingen vruchten verzamelen uit de bomen, amasuku. Je knijpt ze open waarna je de pitten er uit zuigt en daar sabbel je dan het vruchtvlees van af. Vervolgens spuug je de pitten weer uit. Spannend als die nieuwe dingen proberen, maar zeker lekker!
Toen het een beetje begon te druppelen besloten we terug te gaan naar Kalwala's village wat ook nog een hele onderneming was met al die losliggende stenen. Gewoon doorlopen Jill, dan is het niet eng!
Beneden aangekomen knoopte Sampa mijn chitenge om en riep trots heupwiegend dat hij zwanger was. Toen ik vroeg wie is de mama riep hij: 'YOU!'. Jeej ik word moeder met het leukste mannetje van de wereld als vader!
Eenmaal terug thuis bedachten we dat we geen zin hadden om te koken en dus besloten we in de Boma te gaan eten. Joey had geen zin om mee te gaan dus bleef hij thuis.
We deden onze bestelling bij Stella en gingen daarna een drankje doen bij Clements bar, wat niet helemaal lekker was gevallen. Ik had direct buikpijn! Toch daarna maar mijn eten opgegeten wat eigenlijk ook niet zo'n goed idee was.
Chichi is wederom vandaag niet vertrokken, dus die kwam ons opzoeken bij Stella. Toen de meiden naar huis gingen besloot ik nog even bij hem te blijven. De buikpijn werd alleen ECHT erger dus wilde ik het liefst naar huis. Na wat overtuigingskracht te hebben gebruikt bracht Chichi me naar huis. Hij was niet blij, maar begreep wel dan ik gewoon echt niet meer kon! Tijd om meteen te gaan slapen.
Maandag 3-12-2012 & Dinsdag 4-12-2012
Chichi besloot ook op deze dagen niet te gaan. Hoewel hij elke dag zei, ik ga morgen. Toch best een beetje frustrerend aangezien ik op die manier niet echt wist waar ik aan toe was. Ik heb mijn dagen naast het onderzoek ook aan hem besteed omdat ik elke dag dacht dat het de laatste dag was voordat hij zou vertrekken. Nou niet dus.
Hij besloot morgen te vertrekken. De enige dag waarbij ik geen afscheid van hem kon nemen. Niet echt heel erg tof dus. Me not happy.
's avonds hebben de kids hun schoen gezet, want morgen is het SINTERKLAAS!!
Woensdag 5-12-2012
Sinterklaas, wie kent hem niet? Sinterklaas, sinterklaas en natuurlijk zwarte piet!
Vandaag is het dan zover. Sinterklaas komt naar Zambia. Na vele voorbereidingen door Anne-Roos en Anouk met hulp van ons zijn we er helemaal klaar voor. Vandaag nog even de laatste dingen regelen en vanavond begint het feest dan eindelijk.
Voor het avondeten hebben we met zijn allen rijst, lap/rap, sausage, ei met tomaat en uit gegeten. Een waar feestmaal voor ons en de kids. Omdat het gezelliger was hebben we met zijn allen in de woonkamer gegeten. Pi jo en zijn gezin en Charity en haar gezin waren ook uitgenodigd, sinterklaas was hen natuurlijk niet vergeten op zo'n belangrijke dag. De kinderen waren merkbaar zenuwachtig voor wat er ging komen.
Na het eten vroegen we de kinderen allemaal naar buiten te gaan zodat er even opgeruimd kon worden en natuurlijk de cadeautjes stiekem verstopt konden worden. Toen iedereen weer binnen was vroegen we ze sinterklaas kapoentje te zingen. Een paar keer zodat het goed hard was! Dit liedje kenden ze overigens al dus dat was leuk! Onverwacht werden er allerlei snoepjes door het raam naar binnen gegooid en werd er op de deur geklopt. De kinderen schrokken zich rot!
Emmanuel was gevraagd de deur open te doen en daar lag een enveloppe met het gedicht dat Anne-Roos en Anouk hadden geschreven. Dit gedicht eindigde met een hint waar de cadeautjes verstopt lagen en toen mochten de kinderen gaan zoeken. Josephine had het al snel gevonden en zo begon de avond.
Anne-Roos en Anouk deelden de zakken met cadeautjes uit aan de kinderen. De jongens kregen een normaal t-shirt, een voetbal outfit met young united (het voetbalteam waar ze deel van uit maken) er op gedrukt, chips en schoolspullen. Ook kregen ze een nieuwe voetbal aangezien de vorige die ze gekregen hadden stuk was gegaan.
Ook de meiden kregen een normaal t-shirt, shirtjes met young united crew er op gedrukt, chips en schoolspullen. Als gezamelijk cadeau kregen zij make-up spulletjes en nagellakjes.
Uiteraard kregen de caretakers en familie ook wat leuks. Voor Emmanuel een lekker luchtje, Charity een blouse en een young united t-shirt, Pi Jo kreeg nieuwe gympen, Esther (dochter van Pi Jo) een jurkje, Richard (zoontje van Pi Jo) kreeg een t-shirt en de vrouw van Pi Jo kreeg een fotolijstje met een familiefoto er in. Heerlijk om te zien hoe blij ze met deze spullen waren! Wat leuk wat leuk. Voor Mwamba, Kedrick en Abston hadden we ook wat t-shirt gekocht.
Na de cadeautjes uitgepakt te hebben, hebben we muziek aangezet en heerlijk gedanst met zijn allen. Wat een super geslaagde avond was dit en wat waren de kinderen blij. Er werd op tafels en stoelen gedanst en zo sloten we de avond af. Kapot van alle bezigheden gingen we gelukkig en voldaan naar bed.
Donderdag 6-12-2012
Chichi is vanochtend vroeg dan eindelijk vertrokken naar Lusaka en hij kwam ook weer terug. Iets met een tirebust. Hij vroeg me naar de boma te komen dus deed ik dat. Ik moest sowieso wat boodschappen doen en informatie opzoeken voor het onderzoek in het internetcafe. Hij was druk druk bezig, dus ik kon weer wachten en wachten. Ik heb vandaag ook zijn nicht uit mpika ontmoet. Super leuke vrouw en heb daar maar wat mee rondgehangen terwijl Chichi tijdens het wachten op de auto waarmee hij naar lusaka ging. Deze stond bij de garage, dus dat kon nog wel even duren.
Rond 19.00 uur vroeg ik Chichi om me naar huis te brengen. Ik was super verkouden en had er behoorlijke hoofdpijn van gekregen. Dat wachten maakte het niet heel veel beter.
Thuis aangekomen nog wat met de kinderen gehangen en rond 22 uur belde Chichi dat hij dan eindelijk weer vertrokken was naar Lusaka.
Vrijdag 7-12-2012
Vandaag hard gewerkt aan het onderzoek. Het schiet allemaal niet zo op en het concentratievermogen is hier ook erg laag. Kids die in en uit lopen en de warmte helpt ook echt niet mee! Verder overdag wat dingen proberen te regelen voor Chipoma falls wat voor morgen gepland stond. We hadden vernomen dat de jongens morgen moesten voetballen, dus dat kon niet. Druk bezig op zoek naar een andere dag dus! Maandag it is.
Zaterdag 8-12-2012
's ochtends eerst even naar de boma gegaan om nog wat dingen te regelen en nog meer info op te zoeken voor het onderzoek.
Toen we thuis kwamen was het alweer bijna tijd om naar de voetbalwedstrijd van de jongens te gaan. We trokken allemaal ons crew shirt aan, want ook wij hadden die van sinterklaas gekregen en hop hop op naar de junction met de meiden!
De jongens speelde voor het eerst in de outfits die ze van sinterklaar hadden gekregen en ze hebben gewerkt, want ze wonnen met 3-0 van de tegenstanders.
We besloten terug te lopen vanuit de junction totdat we werden opgepikt door Mr. Muchi met zijn truck! Iedereen was in feeststemming dus de sfeer zat er goed in!
's avonds hebben we hamburgers gegeten die er goed in gingen! Wat heerlijk om een keer iets anders dan rijst of aardappels te eten!
's avonds hadden we afgesproken om met Mwamba te gaan stappen. Mwamba is de 19 jarige zoon van Charity. Omdat hij niet zoveel optrekt met de andere kinderen (leeftijdverschil denk ik) doen we niet zoveel met hem. Het leek ons dus leuk om een keer wat met hem te gaan. Ook vroegen we Emmanuel mee.
Helaas viel na het eten de stroom uit en hadden de meeste niet zo heel veel zin meer om te gaan. Gelukkig kwam de stroom snel weer terug dus gingen we alsnog naar de Boma. Ongeveer op het midden van de tocht naar de boma kwam er rook van onder de motorkap van onze lift vandaan, waarna de driver de geniale opmerking had: "is that smoke?". We probeerden het nog even, maar de motor werd alleen maar heter, dus wachen op water. Dit duurde 20 minuutjes en toen konden we weer verder.
Er was een of ander gebeuren in Kaiche club met optredens, wat al in volle gang was. We kwamen veel bekenden tegen dus was het al meteen gezellig. Omdat Chichi er niet was had ik het toch minder naar mijn zin dan normaal en er waren ook meer vervelende mannen dan normaal. Chichi zou weer naar huis komen omdat hij nog wat papieren voor zijn moeder moest regelen, maar het was niet zeker of hij ons nog zou zien, want hij wist niet hoe laat hij terug zou zijn. In ieder geval laat!
Anyway, we hebben het grootste deel van de tijd buiten doorgebracht en ook nog wat met Emmanuel en Mwamba gedanst. Mwamba was voor het eerst in een nightclub dus hij vond het ontzettend leuk!
Opeens kwam Rosalie me buiten halen dat Chichi aan het optreden was. Ik geloofde haar niet, maar toen ik zag hoe serieus ze was ging ik toch maar even kijken. Hoezo wist iedereen behalve ik dit? Ik was super verrast en ook wel blij om hem weer te zien. Ik werd het podium op geduwd wat dan weer minder is. Mensen die me kennen weten dat ik niet graag in het middelpunt van de aandacht sta.
Toen hij klaar was met optreden trok ik hem mee naar buiten en hebben we even bijgekletst en vooral heb ik hem heeeeeeel lang geknuffeld. Wat was ik blij dat hij er was.
Hoewel we van te voren hadden bedacht dat we rond 1 uur naar huis zouden gaan, werd het toch weer 4 uur eer dat we naar huis gingen. Het was zo gezellig geworden dat we de tijd niet echt in de gaten hadden. Toch een positief punt. Ook wilde Mwamba rond 1 uur nog niet naar huis en de avond draaide nou eenmaal om hem.
Zondag 9-12-2012
Jeetje wat een nacht! Natuurlijk weer veel te kort geslapen, dus vandaag werd een rustdag. Chichi had het druk, maar hij zou me 's avonds op komen halen. Hij liet me weer wachten, dus heb ik maar gezegd dat hij niet hoefde te komen. Duurde veel te lang en ik wilde naar bed! Hij zou eigenlijk morgen weer terug naar Lusaka gaan, maar goed hij heeft al weer bewezen dat ik dat maar met een korreltje zout moet nemen.
Maandag 10-12-2012!
Chipoma falls met de kids!
Na lang wachten was het vandaag dan eindelijk zo ver: de Chipoma falls. Natalie en ik hadden de taak dit te regelen, maar dat ging alweer niet helemaal 100% lekker met wat uitstellingen. En ja hoor, het regende de hele ochtend pijpenstelen. De kinderen wilden zo graag dat we de beslissing aan hen lieten of we wel of niet zouden gaan. Aangezien de regen hier heel plaatselijk is wilden de kinderen heel graag vandaag gaan!
Na de driver die we hadden geregeld om 9 uur een aantal keer gebeld te hebben (om 11 uur) kwamen we er achter dat hij tegen ons loog en waarschijnlijk helemaal niet meer zou komen. Dus op het laatste moment moesten we nog wat anders regelen en gelukkig lukte dat ook. Maar goed ook, want deze bus was veel groter en comfortabeler.
Gisteren hadden we boodschappen gedaan, flesjes drinken, broodjes, bananen, chips enz.
Ook hadden we rekening gehouden met een tijdsbesteding, spelletjes e.d.
Toen we daar aankwamen, pas rond 13 uur, begonnen we de dag met de lunch. De meeste kids bewaarden hun broodjes, geloof dat ze toch niet gewend zijn om echt veel te eten. Daarna gingen ze meteen het water in. Na wat geklim en geklouter (heel spannend) over de watervallen gingen we op zoek naar een betere zwemplek. We kwamen er achter dat die er niet was dus gingen we weer terug naar de oorspronkelijke plek. We hebben ons prima vermaakt in de falls en kwamen er al snel achter dat die meegebrachte spelletjes overbodig waren.
De jongens gingen een voetbal spelletjes spelen en de meiden vermaakten zich samen. Rond 16 uur klommen we naar beneden omdat het daar heel mooi is. We hebben daar nog even samen gezeten en wat foto's gemaakt. Rond half 5 hadden we met de driver afgesproken te vertrekken dus gingen we terug. Nog even wat groepsfoto's gemaakt en op naar huis!
De weg naar huis was vermoeiend want ik was best wel moe eigenlijk. Thuis kwamen we er achter dat we geen boodschappen hadden, dus zijn we weer (zonder Joey) naar de boma gegaan om een hapje te eten bij Stella, waar we ondetussen vaste klant zijn.
Dinsdag 11-12-2012
's ochtends wat aan het onderzoek gewerkt en 's middags met Chichi afgesproken. Op naar de Boma dus! We hebben even een goed gesprek gehad over het hele Chipata gebeuren, want hij had besloten om te blijven tot ik naar Lusaka ging zodat we samen konden gaat. Op zich best ok want het was toch nog maar een weekje. In de tussentijd kon hij werken met de auto van zijn ouders en nog wat geld verdienen. Rond 22 uur pas weer naar huis gegaan en meteen naar bed toe!
Woensdag 12-12-2012
Shoppen met de kinders!
Omdat we nog wat geld over hadden wat we verzameld hadden hebben we besloten om vandaag na de lunch te gaan shoppen met de kinderen. Het budget was 60.000 kwacha per kind (ongeveer 10 euro) en de regels waren dat ze nuttige dingen mochten kopen. Schooltas, schoolschoenen, kleding en andere dingen waar ze wat aan hadden. Maar dus geen make-up e.d.
Natalie en ik hadden samen een groepje meiden onder onze hoede: Purity, kleine harriet, Chanda, Mutale en Esther. We wilden afspreken dat we ergens op hen zouden wachten en zij gewoon hun gang konden gaan, maar ze wilden graag dat we met ze mee gingen dus deden we dat. Kleine Harriet was de eerste die al haar geld op had gemaakt. Bijzonder om te zien dat ze allemaal spullen voor school wilden, vooral Purity was daar heel duidelijk in. Om 17 uur hadden we afgesproken met de rest, maar we waren al eerder klaar. We besloten nog even wat te gaan drinken op onze kosten. Aangezien ze allemaal alles tot op de laatste cent op hadden gemaakt, zou ik ook doen als ik een budget zou kregen wat ik op mocht maken.
Waar we zaten kwam de rest die al klaar was ook naar toe, dus waren we samen gezellig met een drankje wat aan het nakletsen en wachten. We hadden een busje gebeld om ons op te komen halen.
Ondertussen kwam ik Chichi nog tegen die me kwam vertellen dat hij toch vandaag naar Chipata ging aangezien zijn vader hem het huis uit had gezet (ze hebben niet zo'n goede relatie) Enigzins teleurgesteld nam ik afscheid van hem, want ik wist dat hij deze keer wel echt serieus was!
Om 17 uur gingen we met de kids naar huis en hebben we er nog een leuke avond met een filmpje van gemaakt. Morgen naar Kasama!
Donderdag 13-12-2012
Kavindra, Anne-Roos, Natalie en Anouk moesten naar Kasama om een nieuwe stempel te halen in hun paspoorten. Omdat ze ook naar de falls zouden gaan in Kasama besloten Rosalie en ik ook mee te gaan. Leek ons wel leuk, plus dat je daar ook gewoon leuk kan shoppen.
Eigenlijk zouden we om 9 uur opgehaald worden door een driver, maar ook deze bleek niet betrouwbaar te zijn. Na een hoop rondgebel hadden we eindelijk rond 11 uur een aantal drivers geregeld. We moesten kiezen tussen 2, maar omdat we het beu waren om te wachten besloten we ze allebei te laten komen en dan pas te kiezen.
Rond 12 uur kwam de eerste driver aan met zijn half kapotte busje. Hij deed moeilijk over de afgesproken prijs en wilde meer hebben. Tijdens het onderhandelen kwam Joe aan met zijn auto. Joe was de taxidriver van de eerste keer Chipoma falls met de chief, waar hij van te voren stiekem foto's van ons in bikini had gemaakt. Dikke maatjes met Maite en Maite en Floris omdat ze samen zo gezellig alcohol konden drinken. Bij voorbaat dus al niet onze eerste keuze, maar hij had wel een nieuwe auto. De keuze was dus al snel gemaakt, aangezien hij zich wel aan de afgesproken prijs hield.
Onderweg bleek hij gelukkig niet vervelend te zijn en gaf er goed gas op. Na een hobbelige rit met een heel raprepertoire te hebben gehoord kwamen we dan na een kleine 4 uur aan in Kasama.
Eerst naar het immigration office gereden om te kijken of deze nog open was, dat was helaas niet zo. Dus op naar onze favoriete lodge: Alitasha!. Eindelijk weer een warme douche gehad en daarna afgesproken te gaan eten. Joe was nergens te bekennen en het netwerk lag er uit dus konden we hem ook niet bereiken. We hebben dus maar een auto geboekt om ons naar Scarlett restaurant te brengen. Daar kwamen we er achter dat ze hamburgers op het menu hadden staan. Wat fijn wat fijn! De beef was helaas op dus namen we een kipburger. ECHT VERRUKKELIJK!
Terug bij de lodge konden we Joe nog steeds nergens vinden dus besloot ik hem te smsen dat we morgen om 8 uur weg wilden naar de immigration office.
Kavindra, Natalie en Rosalie besloten nog te gaan poolen, maar ik had geen zin om nog mee te gaan. Ik had hoofdpijn en wilde eigenlijk gewoon gaan slapen. In plaats daarvan besloot ik mijn gratis minuten en smsjes op te maken met Chichi. Lekker romantisch aan de telefoon gezeten samen. Stiekem mis ik hem al wel hoor! Gelukkig is hij veilig aangekomen in Lusaka en vertrekt hij morgen naar Chipata.
Vrijdag 14-12-2012
Om 7 uur de wekker gezet omdat we om 8 uur zouden vertrekken. Toch rustig wakker geworden omdat ik wist dat ik toch niet ging ontbijten. Lekker op mijn gemakje onder een heerlijk warme douche gestaan, wat mis ik dat toch in Kalwala in plaats van die vieze koude rivier waar je alleen maar ontstekingen van krijgt.
Rond 8 uur uitgechecked en ik was heel blij dat Joe er toch was, zoals ik had gevraagd! Op naar de immigration office. Omdat Rosalie en ik daar niets hoefden te doen bleven wij wachten op de meiden. Ze kwamen terug naar buiten. Het was gelukt om een stempel te krijgen, maar dit zou de laatste keer zijn. De immigration officer maakte hen heel bang door dingen te zeggen en te vertellen dat ze er niet meer in zouden trappen. Op zich heeft ze wel gelijk want we staan ook kei hard te liegen en breken daarmee de wet.
Joe bracht ons naar de shoprite en we spraken daar om 12 uur weer af. Vanuit daar konden we lekker gaan shoppen en dat hebben we gedaan ook! Eindelijk heb ik ook een legging gevonden, waar ik al een tijd naar op zoek ben aangezien je hier niet echt korte dingen aan mag. Verder nog een rokje gekocht en een armbandje en een blousje voor Chichi. Bij de shoprite heb ik me goed ingehouden en heb ik alleen nog maar babydoekjes en wat drinken en chocolade gekocht.
Daarna nog een lunch gedaan bij scarlett en op naar huis maar weer! De falls hebben we niet meer gedaan omdat we nog maar een korte tijd in kalwala hebben. We hebben de chipoma falls al gezien en de meeste van ons gaan ook victoria falls nog zien, dus vonden wij het belangrijker om tijd met de kinderen door te brengen.
Thuis aangekomen kwamen we er achter dat het heel heel heel hard geregend had en de kamer was overstroomd. Gelukkig was niet alles nat, maar wel alles wat dicht bij de deur stond en het stonk naar natte hond. Niet zo heel fijn!
Zaterdag 15-12-2012
Onderzoek Onderzoek Onderzoek en nog meer Onderzoek. Druk bezig want het moet bijna af zijn!
Ook nog even de was gedaan bij de rivier tot het weer ging regenen. Dit gaat dus never nooit droog worden. Zucht! 's middag ook nog even een film gekeken met de kinderen, hoewel we daar niet veel van konden verstaan door de harde regen buiten.
Zondag 16-12-2012
's ochtends aan het onderzoek gewerkt! Kut mijn tablet maakt geen contact meer met mijn toetsenbord. Kut kut kut! Waarom gaat alles kapot in dit klote land? Nee dat is niet waar, ik ben nu gewoon gefrustreerd. Zambia is leuk, maar alles gaat wel kapot hier. Niet tof!
Rond 14 uur had Christopher wat georganiseerd met zijn kinderen omdat we daar al een paar keer wat mee gedaan hadden. Het zou leuk zijn als we afscheid van ze kunnen nemen want ook zij zijn op ons gesteld geraakt.
We hebben wat spelletjes met ze gespeeld en er een leuke tijd van gemaakt! Helemaal kapot hielden we er rond 16.15 mee op en gingen we terug naar huis!
Vanavond eten we Pannekoeken, lekker nederlands! Het duurde wel super lang voordat ze klaar waren, maar we zijn ook met een grote groep. Toch miste ik wel het ijs en de aardbeien erbij! Na 2 pannekoeken zat iedereen wel vol en dus besloten we de rest uit te delen aan de kinderen. Hier waren ze geloof ik wel blij mee.
Weet je wat gek is, of eigenlijk helemaal niet gek. Hetgene wat ik het meeste mis qua eten is shoarma met heel veel knoflooksaus. Dus mam, de dag nadat ik thuis kom wil ik HEEEEEEL graag dat eten! Ik roep er al vanaf het begin om en het verlangen gaat niet weg.
's avonds nog een kampvuur gemaak met de kinderen en lekker marshmellow geroosterd boven het vuur. Ik heb al de hele dag hoofdpijn dus wilde graag op tijd naar bed. Chichi dacht daar anders over want hij wilde me graag spreken. Uiteindelijk duurde dat telefoongesprek een uur en ging ik pas rond 22.45uur naar bed. Alleen Anne roos lag al te slapen en Natalie kwam met mij mee. Gelukkig werd ik van de andere meiden niet wakker want ik had mijn nachtrust echt nodig!
Maandag 17-12-2012
Na het ontbijt voelde ik me echt niet goed, hoofdpijn, buikpijn, misselijk en duizelig. Ik besloot weer even te gaan liggen en wat te rusten. Ik was wat aan het lezen en viel in slaap. Rond 13 uur werd ik pas wakker en voelde me al een stukje beter. Na een fanta te hebben gedronken trok ook langzaam de duizeling in mijn hoofd weg.
Verder vandaag wat gekletst met de meiden, wat opgeruimd, mijn blog bijgewerkt (het was weer hoog nodig) en een rustige dag gehad. Het regent overigens ondertussen elke dag, dus het regenseizoen is begonnen. Ik merk al wel weer dat ik veel te weinig kleren bij me heb voor het regenseizoen want het is koud! Nou ja niet Nederland koud, maar als je 35 graden gewend bent dan voelt 20 graden opeens heel koud.
Het plan overigens voor mijn reis is om donderdag met Joey en Christopher naar Lusaka te reizen, heel fijn dat ik dat niet hoef te doen. We vertrekken rond 17 uur en komen vrijdag ochtend rond 5/6 uur aan in Lusaka. Rond 9 uur zetten Joey en Christopher me hopelijk op de bus naar Chipata, wat ongeveer net zo lang duurt als van Chinsali naar Lusaka. In Chipata komt Chichi me ophalen.
Kerst vieren we bij de zus van Chichi en haar gezin. Daarna ga ik 3 dagen met een vriend van Chichi of met de man van de zus van Chichi naar Malawi, het is toch nodig vanwege mijn 90 dagen visa. Eerst ga ik informeren wat het kost om te verlengen, maar ik geloof dat dat heel duur is. Het zou handiger zijn als ik de grens niet over hoef.
Vanuit Malawi terug naar Chichi in Chipata. Vanuit daar naar Lusaka, misschien voor oud en nieuw misschien erna, dat is nog niet zeker.
Vanuit lusaka richting Livingstone, the victoria falls met daartussen liggend nog lake Kariba en misschien Kafue national parc (als deze open is in het regenseizoen en niet teveel kost)
Vanuit Livingstone terug naar Lusaka. Ik zou ook graag nog naar de Copperbelt gaan, maar dat gaat waarschijnlijk niet door tijd en geldgebrek, maar dat is nog even afwachten. In Lusaka gaan we nog wat dingen zien en doen en dan is het alweer tijd om naar huis te gaan.
Donderdag is het al weer zover. Hoewel ik jullie echt wel mis thuis is dit ook een thuis geworden. De kinderen en de mensen die ik heb leren kennen heb ik in mijn hart gesloten en het doet me al zeer om er aan te denken dat ik ze moet gaan verlaten. Ik heb er nachtmerries over en daardoor slaap ik elke nacht slecht. Het liefst zou ik alle mensen van hier mee willen nemen naar Nederland of andersom. Ik kan niet zo goed uitleggen hoe ik me voel, maar het voelt alsof ik in tweeen gescheurd word. Goed, genoeg drama, dit willen jullie helemaal niet lezen! Ik zal ook zeker blij zijn als ik terug thuis ben, in mijn vertrouwde omgeving, met mijn familie en mijn lieve vrienden. Ik heb jullie ook gemist. Ook kan ik weer eten wat ik wil eten, ik kan heen waar ik heen wil, maar toch...
Anyway, na het bijwerken van mijn blog nog even gehangen met de kids en begonnen aan het voorbereiden van het eten met de meiden. We eten vandaag Pizza, Joey eet niet mee.
De Pizza was deze keer niet zo'n succes als de laatste keer en ligt zwaar op de maag. Niet zo heel tof dus. Na het eten afgewassen en nog wat gehangen met de kids en gekletst met Emmanuel. Chichi nog even gesproken aan de telefoon.
Rond 21 uur was het tijd voor een film, een foute nagecynchroniseerde Kungfu film. Rond 22 uur hield ik het voor gezien en ben ik naar mn bed gegaan.
Dinsdag 18-12-2012
Vanmorgen lekker rustig aan gedaan. We hebben besloten dat we maar 1 unit van het coaching program nu af maken om bij mr Kwangu in te leveren. Dit omdat het hier gewoon niet mee zit qua elektriciteit, aantal laptops en concentratievermogen. Het is op dit moment niet haalbaar om het hier af te maken, dus doen we dat zodra we terug in Nederland zijn, printen we het daar uit en geven we het (hopelijk) met Arie mee.
Na het ontbijt op zoek gegaan naar Harriet, maar die is even weg, dus nu maar weer even mijn blog aan het bijwerken. Ik heb Harriet gevraagd mijn haar in te vlechten vandaag. Mijn mousse is op dus ik moet toch iets met mijn haar dat niet teveel zorg nodig heeft. Ik hoop dat het mooi wordt en anders laat ik het in Chipata nog een keer doen.
Anyway, vanmiddag even naar de Boma om mijn blog op internet te zetten en boodschappen te doen voor vanavond en morgen. Vanavond gaan wij koken en eten we met alle kinderen spaghetti. Morgen wordt het Nshima met kip, dus moeten we ook even een paar kippen kopen, ja die koop je hier levend.
Had ik trouwens al verteld dat we gisteren weer een slang in de kamer hebben gevonden? Het was een babyslang, maar ook die zijn giftig. Dit is nu de tweede, de eerste was een groene en dit was een grijze. Dit zijn geloof ik ook de enige 2 soorten die hier voorkomen en beide zijn giftig. Onze kamer is gewild door beesten. We hebben al verschillende muizen gehad, een schorpioen, 2 slangen, duizend- en miljoenpoten en niet te vergeten allerlei vliegbeesten en spinnen. De spinnen doen me overigens niet meer zoveel. De wc stikt ervan, zolang ze niet gaan rennen is het prima. Beesten dood maken is ook niet meer zo eng, hoewel ik dat nog wel gewoon met mijn slipper doe.
Ik heb gisteren trouwens vernomen dat de man van de zus van Chichi een huisje voor hem heeft geregeld in Chipata. Hij gaat voor hem werken, aangezien hij een nightclub wil gaan openen en daar een manager voor nodig heeft. Alles kan hier zonder opleiding geloof ik. Maar terug naar het huisje, daar ga ik dus ook logeren. ECHT back to basics. Ik weet dat dat hier al is, maar we hebben in ieder geval nog een gewone wc. Daar wordt het waarschijnlijk een gat in de grond met een rieten muur eromheen, die gedeeld wordt door de omliggende huizen. De douche is ook buiten in een huisje, dus dat is water meenemen en met een kop water over jezelf heen gooien, maar dat is niet heel veel verschillend van douchen in de rivier, behalve dat dat water dan waarschijnlijk wel schoner is dan het rivierwater.
Verder heeft hij een woonkamertje, een slaapkamer en een keukentje waar hij fijn voor me kan koken. Ik zal zeker niets te kort komen, maar ik vind het toch wel spannend om alles op zijn afrikaans te doen. Wat me wel blij maakt is dat Chipata een shoprite heeft! Eindelijk gewoon normaal boodschappen doen!! Het is daar goedkoper, omdat het niet ingekocht hoeft te worden door kleine winkeltjes en ze hebben 10 keer meer dan hier in de boma! Fijn fijn fijn.
Kerst wordt gevierd in Chipata en ik heb al begrepen dat kerst hier eten is met vrienden en familie en verder dus gewoon zuipen tot je erbij neervalt. Niet veel anders dan kerst thuis, behalve dat ze hier geloof ik niet aan kerstbomen enzo doen. Dat ga ik wel missen, de kerstbomen en lichtjes, de warme gezelligheid terwijl het buiten zo verschrikkelijk koud is. Ik ben benieuwd!
Nog een paar daagjes en dan vertrek ik naar Lusaka! Ik moet nog steeds mijn spullen uitzoeken, ik ben goed in uitstellen van die dingen. Het is zo'n verschikkelijk troep qua spullen. Overal ligt wel wat en ik kan langerna niet alles meenemen. Maar we gaan zien hoe het zal werken!
Overigens is dit waarschijnlijk de laatste keer dat ik mijn blog kan posten in Zambia, aangezien ik donderdag vertrek en het nog druk ga hebben met het uitzoeken en inpakken van mijn spullen. Aangezien ik een hoop bijgekocht heb zal ik ook een hoop achterlaten. Ik zal mijn blog nog wel proberen bij te houden maar weet natuurlijk niet of ik nog toegang zal hebben tot een internetcafe, dat is het lastige van Zambia. Zo niet, dan zal ik alsnog mijn reisverhalen posten zodra ik in Nederland ben.
Voor nu goodbye and thanks for reading!
Veel liefs en warme groetjes uit Zambia!!
Woensdag 19-12-2012
Na het ontbijt even de kaart voor Pi Jo geschreven (onze foto samen met zijn familie in A4 formaat) En daarna met Rosalie en natalie naar de Boma. Het liften ging niet helemaal makkelijk en de eerste auto die langs kwam had maar plek voor 3. Aangezien Emmanuel en zijn vriend ook mee moesten ging ik met hen mee.
We begonnen met het kopen van kaarten voor de kinderen, want ik wilde toch wat achter laten. Heb ook meteen maar kaarten voor Emmanuel, Charity en Pi jo gekocht. Zij horen er natuurlijk ook gewoon bij. Daarna op zoek naar elastiekjes.
Toen we klaar waren nam ik afscheid van Emmanuel en zijn vriend en vertrok ik richting internetcafe. Natalie en Rosalie zijn er nog steeds niet. Jeetje, zouden ze nog steeds geen hike hebben kunnen krijgen?
Anyway, Het internet werkte niet mee en ik kreeg mijn blog niet gepost, vandaar dat er nu dus nog wat dagen achter geplakt worden.
In het internetcafe ontmoette ik Natalie en Rosalie en gingen we boodschappen doen. 3 kippen, rap, kookolie, zout enz enz.
Bij thuiskomst zagen we dat de jongens net vertrokken om te gaan voetballen. Even omkleden en wachten tot iedereen zover was en toen ook naar de voetbal vertrokken.
Ik heb niet heel veel meegekregen van het voetbal aangezien Harriet daar verder ging met het vlechten van mijn haar. Ook niet onbelangrijk om dat af te krijgen.
Rond 18 uur waren we thuis en toen moest er nog aan het eten begonnen worden, Nshima met kip en Rap. Dit werd een laat diner. Om 21.30 waren we pas klaar met eten! Wow. Na het eten een soort afscheidsfeestje gehouden met een leuke diashow die Anne-Roos had gemaakt met foto's. En daarna nog een leuke spelletje in het donker. En ondertussen had ik vooral moeite met het inhouden van mijn tranen.
Rond 23 uur ging ik slapen.
Donderdag 20-12-2012 & vrijdag 21-12-2012
Dag van vertrek
Oh mijn god, ga je op een dag weg en dan moet je al je spullen nog uitzoeken.
Eerst afgewassen en daarna even een gesprek gehad met Emmanuel over de kinderen. Ookal lijkt het niet zo, de kinderen stoppen we veel vertrouwen in hem en vertellen hem veel. Ik was dus vooral benieuwd wie van de kinderen vanuit hun kant een band met mij voelt en wie mij dus zou missen.. Ook natuurlijk was ik benieuwd naar onze eigen groep, wie er bij de kinderen goed lag en wie niet en wie bij welke kinderen enz.
Even afscheid genomen van Emmanuel want die moest de Boma in. Hij zou ons daar nog zien voordat we vertrokken zei hij, we vertrokken namelijk vanuit de Boma met Powertools richting Lusaka.
Anyway, na het gesprek ontbeten en na het ontbijt weer afgewassen. Daarna tijd om mijn spullen uit te zoeken. Ik begon in de kamer, maar besloot daarna alles maar op de eettafel uit te zoeken. Iets meer overzicht en ruimte.
Hoe meer ik al mijn spullen en kleding zag, hoe minder waarde ik er aan ging hechten. Na de helft van mijn kleding, alle lotions, douchegel enz. weggegeven te hebben aan de meiden en een paar uur verder te zijn zit dan toch eindelijk alles in mijn backpack. Nog even de klamboe en mijn kussen inpakken en dan heb ik alles.
Ik wilde nog iets speciaals doen voor Sampa, de jongen van een jaar of 8 die mijn hart gestolen heeft. Ik heb besloten om de buddhabeads die voor mij zoveel betekenen aan hem te geven. Zodat hij iets heeft dat waardevol voor mij, maar nooit zo waardevol als hij is.
Oh mijn God, het idee om afscheid van hem te nemen is ondragelijk. Anyway, hij was de eerste die ik sprak en dus ook de eerste die wat van me kreeg. Ik heb hem duidelijk gemaakt wat hij voor me betekent en hopelijk begrijpt hij het een beetje.
Ik heb met alle kinderen apart een foto genomen en ze daarna allemaal hun kaart gegeven. Steven was nergens te bekennen, dus dat baarde me wel zorgen.
Na iedereen gezien te hebben was het, na een huilbui, rond 15.30 tijd om te gaan. Het moeilijkste moment ooit. Nou ja, buiten het overlijden van papa dan. Het is alsof mijn hart uit mijn borst gerukt werd.. Iedereen een knuffel gegeven en Sampa geloof ik wel 5.
Ik heb hem beloofd terug te komen dus doe ik dat ook! Ik maak nou eenmaal geen beloftes die ik niet kan houden.
Op naar de Boma met de groep, zij zouden daar afscheid nemen van ons. De bus zou rond 17 uur gaan, dus we hebben nog even tijd om afscheid te nemen en wat andere dingentjes te doen. Ik heb nog even Mwamba, Kasko, Harrison, Gibson, Chomba en nog wat andere mensen gezien die ik als vrienden beschouw en ook afscheid van moest nemen. Emmanuel was overigens niet meer op komen dagen.. Hij zei al dat hij geen afscheid wilde nemen, ik geloof dat het een beetje te zwaar voor hem was.
Christopher ging met ons mee. Toen daar om 17.30 eindelijk de bus was, was er al een probleem. De bus was overboekt. Geen eigen plaatsten dus zoeken naar een plek. Wat onvriendelijke mensen riepen al dat als ik niet ging zitten dat ik dan maar moest vertrekken. Niet zo'n fijne ervaring dus. Toen ik eindelijk, helemaal vooraan, een plekje had vertrokken we rond 18 uur uit de boma. De meiden stond te zwaaien, wat wel fijn was. Nog langs Kalwala gereden en in mijn hoofd doei gezegd. De 12 urige busreis kan beginnen.
Eigenlijk was de reis niet zo heel bijzonder. Ik herkende nog veel van de heenreis, dus dat was wel heel prettig. De vrouw naast me en de man daarnaast hebben nog wat onzedelijke handelingen verricht in de bus, iets met een hoofd in zijn schoot onder een laken en daarna haar hand.. Lekker ongemakkelijk.
In Lusaka aangekomen, 13 uur later om 7 uur, was het weer zo druk als ik me herinnerde, dus ik was zeker blij dat Joey en Chris mee was gegaan.
Ik besloot meteen aan te sluiten naar Chipata, waar in rond 7.30 in de bus zat. De bus vertrok rond 10 uur eindelijk en zou ongeveer net zo lang duren als van Chinsali naar Lusaka. Gelukkig was dat niet zo, want rond 19 uur was ik in Chipata. Daar op het station nog even gewacht op Chichi, natuurlijk was hij weer te laat. Hij kwam met zijn schoonbroer en zijn naar het huis van zijn zus gereden. Blijkbaar is er besloten dat we hier slapen en eigenlijk vind ik dat wel fijn. Rond 21.30 gingen we pas eten en daarna meteen naar bed gegaan. Niet gek dat ik moet ben na 25 uur in de bus.
Zaterdag 22-12-2012 & zondag 23-12-2012
Chipata Chipata.
Wat zal ik er van zeggen. Het is hier veel groener dan in Chinsali en er zijn meer bergen. De weg hier naartoe zou niet 1 van mama's favorieten zijn: aan 1 kant rots en de andere kant afgrond in een bus die er lekker doorheen racet. Ik was best een beetje bang af en toe, maar dat kwam ook door het ongeluk dat we gehad hebben richting Lusaka toen we naar Mpika gingen. Ik heb maar geprobeerd wat te slapen en verder heb ik naar het landschap gekeken en naar de foute soapserie die de chauffeur afdraaide. Ook heb ik veel nagedacht over Sampa. Hoe meer ik er over na denk, hoe meer ik hem wil adopteren. Als ik daar nou voor naar Zambia moet verhuizen maakt me bar weinig uit. Een leven zonder hem lijkt me onmogelijk.. Maar eerst wat kapitaal opbouwen met wat werken, zodat ik hem ook wat kan bieden. En eerst maar eens uitzoeken hoe het dan in zijn werk gaat en of het uberhaupt wel mogelijk is.
Zaterdag hebben we eigenlijk vooral niets gedaan. Ik heb veel geslapen en gerust, zoals afgesproken met Chichi. Verder zijn we naar zijn huisje geweest omdat al zijn spullen en kleren daar nog liggen. Ik snap wel waarom zijn schoonbroer niet wil dat ik daar slaap. Hoewel het huisje prima is, op de wc na dan, is de buurt wat minder prima. Het wordt een van de ghettobuurten van Chipata genoemd. Hoewel ik me hier ook nog best veilig voel, vertellen het aantal sloten op de deur van Chichi's huisje wat anders.
Daarna zijn we weer terug naar huis gegaan, hebben we avondeten op en zijn daarna gaan slapen..
Gisteren was een beetje een saaie dag. Ook hier is op zondag niet zoveel te doen. Na rustig opgestaan te zijn, zijn we naar de shoprite gelopen met het zusje van Chichi, Mwelwa. Leuke meid is het, heel lief en zorgzaam. De zus waar we overigens bij verblijven is naar Chinsali vertrokken om moeders op te zoeken en is zaterdag weer terug. Mwelwa zou ook mee gaan, maar wilde liever tijd met ons doorbrengen dus heeft besloten hier te blijven.
Anyway, shoprite.. Daarna nog op zoek naar iets voor in mijn haar, aangezien mijn mousse zo goed als op is. Dat hebben ze hier dus niet, dus moet ik op zoek naar iets anders.. Ik kan niet voor altijd deze vlechtjes er in houden, ik begin ze stiekem nu al een beetje beu te worden.
Vanuit daar zijn we helemaal de andere kant opgelopen.. Ik heb Chichi vertelt over Sampa en mijn plannen en heb daar ook bij vertelt dat er wel een plek moet zijn waar hij kan zwemmen, aangezien hij dat leuk vindt. Wat Chichi dus deed: mij het lokale zwembad laten zien haha! How thoughtful.
We zijn nog even bij het zwembad gebleven en hebben daar wat gedronken, daarna zijn we naar huis gelopen. Toen ik even ging rusten viel ik weer in slaap. Ik ben toch duidelijk wel erg moe en ik slaap echt slecht.. Ook omdat ik veel aan Sampa en de andere kinderen moet denken. Ik heb er nachtmerries over.. Ik denk dat het wat tijd nodig heeft om rustig te worden in mijn hoofd.
Toen we wakker werden was het alweer etenstijd, dus gingen we dat maar doen. Ik heb weinig eetlust, aangezien ik het nog steeds niet gewend ben om te ontbijten, lunchen en dineren. Maar hier staat 3 keer per dag eten klaar dus vind ik het lullig om te weigeren, mijn maag doet dat regelmatig wel.
Na het eten een film gekeken, tot een uur of 21.30, toen ik merkte dat Chichi al bijna in slaap viel.. Werd dus duidelijk tijd om te gaan slapen.
Morgen eindelijk op zoek naar een internetcafe. Sorry dat het even geduurd heeft, maar de omstandigheden lieten het niet helemaal toe om mijn blog te posten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
