Zambia, sweet Zambia

Donderdag 18/10/2012
Vandaag met een niet zo lekker gevoel opgestaan, niet lekker in mijn vel ofzo. Het plan is om naar het internetcafe te gaan om EINDELIJK mijn blog te posten, werd ook wel eens tijd. Hopelijk werkt dat beter dan die modems die ze hier gebruiken, anders weet ik het ook echt niet meer.
Kavindra en ik gingen na het ontbijt richting signpost om een lift te pakken, daar kwamen we Emanuel tegen. Natalie, Rosalie en Joey zouden ook richting de boma gaan om guesthouses te bezoeken en Anne Roos en Anouk bleven thuis. Na een half uur wachten op een lift kwam de rest langs ons geracet, ze waren zo slim om bij een signpost eerder te wachten. Na een uur bedachten we dat we dat stuk naar de Boma wel gingen lopen, hoe ver kon het nou eenmaal zijn?! Met goede moed begonnen we aan onze wandeling, samen met Emanuel en zijn vriend, in de hoop dat we in de tussentijd nog wel een lift tegen zouden komen. Dat werkte alleen niet zo geloof ik. Zonder water, zonder eten in de brandende zon een wandeling van 1 uur en 40 minuten maken (daar kwamen we later achter)
Ondertussen was ik wat met Chichi aan het smsen, aangezien hij de rest al in de boma had gezien. Hij vroeg me waar ik was, ik vertelde dat we onderweg waren. Waar en hoe dan? Lopend.. De eerste reactie was: Be serious, blijkbaar geloofde hij me niet. Hij vroeg me met wie ik was en daarna hoorde ik niets meer van hem.
Na 35 minuten lopen vroeg ik Emanuel of we al op de helft waren, we werden namelijk behoorlijk moe. Het antwoord was simpelweg: No, not even near. De moed zakte in onze schoenen, maar daar kwam een auto aangeracet. Het is onze redder in nood, de lieve schat Chichi. Vandaar dat ik niets meer van hem hoorde.
Hij zette ons bij het internetcafe af en daar gingen we dan. Eerste ervaring met het internetcafe, op hoop van zegen. Emanuel moest en zou ook op internet, maar dat zou maar een kwartiertje duren zei hij. Uiteindelijk heeft hij ook de 53 minuten volgemaakt die wij hadden en moesten wij dat voor hem betalen. Ik begin steeds meer te voelen dat die meneer misbruik van ons maakt, aangezien hij altijd wel met een zielig verhaal aankomt waardoor we voor hem moeten betalen. Zucht, beetje jammer.
Anyway, na het internetten hebben we wat te eten en te drinken gehaald, bij klaarblijkelijk Chichi zijn restaurant, was hij even vergeten te vertellen. Op zich niet zo'n heel groot probleem totdat Emanuel me uit ging leggen waarom Chichi het niet verteld had. Zogenaamd had Emanuel hem gezegd dat hij me beter niet kon vertellen over de dingen die hij heeft omdat ik hem dan niet leuk zou vinden om hem alleen. Of iets dergelijks. Dat was toch wel het punt dat ik geirriteerd raakte.
Maar goed, na de lunch nog even boodschappen gehaald en op Chichi gewacht om ons naar huis te brengen. Tijd om te zwemmen!
Dat zwemmen was ook maar van korte duur, aangezien Anne roos en Anouk de sleutel hadden en zij al bij de rivier waren. Ik had hoofdpijn en was moe dus had geen zin om op en neer te lopen. Even met mijn kleren aan het water ingegaan en daarna weer terug naar huis gelopen.
Terug thuis even gerelaxed en gemediteerd totdat de rest er aan kwam. Zij begonnen met het voorbereiden van het eten, dus dat was wel prettig. Chichi kwam Joey, Natalie en Rosalie thuis brengen maar ik was zo aan het denken en niet aan het opletten dat ik even vergat hoi te zeggen, oeps. Niet zo heel vriendelijk.
Mama smste dat ze mijn blog al gelezen had, dat doet ze behoorlijk snel voor zo'n verhaal. Ik had haar maar gevraagd hoe het met tante Lia ging, want ik was toch een beetje mijn kop in het zand aan het steken. Ik kreeg te horen dat het niet zo goed ging en toen was helemaal de maat vol. Ik had al een kutdag en nu wilde ik vooral terug naar huis. De eerste keer hier in Zambia dat ik meteen naar huis wilde. KUT!
De meiden gingen nog spelletjes spelen met de kids, maar daar stond mijn hoofd ECHT niet naar, dus heb ik maar gewoon toegekeken.
Snel naar bed, hopen dat morgen een betere dag is.

Vrijdag 19/10/2012
Na het ontbijt mister lover maar gesmst om te vragen wat hij deed vandaag. Ik moest gewoon weg, ik moest iets doen om mijn gedachten bezig te houden. Chichi zei dat hij nog niet wist wat zijn plannen waren en dat hij me zou laten weten wat hij ging doen. Daar kon ik niet op wachten! Dan maar Harrison smsen. Hij zei meteen ja, dus ik ben met de meiden naar de Boma gegaan. Wachtend op Harrison kwam ik daar Chichi tegen, dus ging ik maar even met hem wachten.
Harrison heeft me goed beziggehouden vandaag, samen met Chichi. We hebben kilometers gelopen en een berg beklommen op weg naar de radiostation van Harrison.
Kortom, het was gewoon goed gezellig en ik heb eindelijk kunnen genieten van de dag.
Terug op tijd voor dinner (goede timing) en natuurlijk voor de filmavond. Oh wee als ik die zou missen, want dan verdeel ik mijn tijd natuurlijk weer niet goed. Zucht zucht.
Filmavond was gezellig, maar ik ben wel op tijd gaan slapen daarna.. het was nodig! Ik moet vooral niet teveel niets doen. Ik en mijn denkgedrag.

Zaterdag 20/10/2012
Vandaag, de dag van de vele bezigheden!
Na het ontbijt werden we opgehaald door de vader van Chichi om naar de kerk te gaan, central een zevendaagse adventisten kerk. De dienst begon om half 10 en bestond uit 3 delen. Het eerste deel bestond vooral uit zang en wat lessen, daarna naar buiten voor bijbelstudie en daarna weer terug naar binnen voor de preek. De preek was wel ongeveer het enige dat nog een beetje leuk was aan deze dienst. We verwachtten een leuke dienst met veel dans, zang, geschreeuw en gebed, dat was het dus duidelijk niet. De man sprak goed engels en was een beetje amerikaans gericht. We werden allemaal naar voren geroepen en kregen, uit de senior kerkmensen gekozen, een Afrikaanse moeder toegewezen. Ik heb nu dus 2 moeders, een Nederlandse en een Afrikaanse. Mijn Afrikaanse moeder heet Violet en heeft een restaurant. Dat kwam goed uit, want we waren van plan vanavond uit eten te gaan, kunnen we mooi in haar restaurantje doen. De kerk was om 12 uur over en toen gingen we even naar het restaurant om wat te drinken en fruitjes te eten.
Om 14 uur moesten we bij de Chief zijn, dus even een kip en een chitenge gekocht. Emanuel kwam naar de Boma toe en was ons eigenlijk wel een beetje aan het irriteren. Vandaag was hij een beetje een bijdehand mannetje en niet zo heel vriendelijk. Mr Kwangu had gezegd dat een kip voldoende zou zijn. Emanuel vond dat een kip en een chitenge niet in balans was en we ook allemaal nog geld moesten geven. Geloof dat die jongen echt denkt dat we stinkend rijk zijn.
Bij de chief aangekomen moesten we nog wachten op of onze cadeautjes goedgekeurd werden en we naar binnen mochten. Het was een super leuke dag en de chief was heel generous. Hij goot ons vol met biertjes, wijn en frisdrank. Ook had hij een lunch voor ons geregeld. We hebben veel met hem gekletst over van alles en nog wat en we moesten ons vooral thuis voelen.
Tijdens ons bezoek brak de hel los en begon het kei en kei hard te regenen, dat was blijkbaar ook een blessing. Dit was wel echt super hard overigens, ben blij dat we binnen zaten.
Toen we naar huis gingen, rond half 5, kregen we de rest van de wijn nog mee en een fles johnny walker black label met de boodschap dat we maar snel terug moesten komen. We hebben allerlei foto's gemaakt die we ook maar op moesten sturen of uit moesten printen, komt helemaal goed!
Thuis aangekomen vond iedereen het toch te koud om te gaan zwemmen, het was flink afgekoeld na de regenbui. Toch was ik blij dat Rosalie even met me mee ging. Ik wilde graag even mezelf en mijn haren wassen. Het was weer nodig.
Na ons omgekleed te hebben zijn we richting signpost gelopen om vanuit daar te gaan liften richting de boma.
De meiden gingen eerst nog wat drinken en Joey en ik gingen naar Christopher om hem te zoeken. Joey wilde namelijk alleen mee gaan stappen als Christopher ook mee ging.
We hebben heerlijk gegeten bij mijn moeders restaurant, chips and chicken (waar je deze keer geen raam mee in kon gooien).
Na het eten liepen we richting bar, met de boodschap dat iedereen eigenlijk al naar huis wilde maar het lullig vond omdat we net Christopher mee hadden gevraagd. Na een drankje gingen de dames naar huis en bleef ik alleen met Chichi achter, die was ook naar de bar gekomen.
Ik vond het wel gezellig namelijk en wilde nog wel wat tijd doorbrengen met mijn schatje. We zijn een rondje gaan lopen door de boma en zijn naast de clement bar op een muurtje gaan zitten. Ik had niet zoveel zin meer om ergens binnen te zitten waar ik toch alleen maar aangestaard zou worden. Toen na een paar uur ook Harrison nog kwam zijn we naar Go mufo gegaan om daar nog een dansje te wagen. Rond half 1 was ik weer terug thuis na een geslaagde dag en avond.

Zondag 21/10/2012
Vandaag even niets. Een deel van de groep ging in de ochtend naar de kerk en wij hebben maar even rustig aan gedaan. Rond een uur of 12 kwam Silvia naar de rivier met haar zoontjes. Ze had bananenscones gemaakt voor ons, super lief en lekker! 2 van haar zoontjes hadden nog nooit gezwommen en waren speciaal daarvoor naar de rivier gekomen. Anouk en ik hebben ze geholpen met zwemmen, oftewel een hand onder de buik en laten drijven. Dat was nog eens een avontuur voor ze!
Lekker op tijd naar bed gegaan, maar er stond een hele groep mensen bij de clinic die een hoop lawaai maakten. Op het begin dachten we dat het met het voetbal te maken had, Zambia had namelijk gewonnen, maar dat bleek toch heel anders te liggen.
Een paar uur eerder is er een 10 jarig meisje uit grade 4 verkracht door een 25 jarige man. Hij had haar meegelokt onder het mon van dat ze een kip van hem zou krijgen.
De reactie van de weeskinderen was ronduit bizar te noemen: ze lachten en schreeuwden door het dorp heen. Achteraf hoorden we dat dat normaal was hier, het is een manier om iemand te vernederen, in dit geval de verkrachter dus. Gelukkig heeft het meisje de moed gehad het aan haar ouders te vertellen en is de man dezelfde avond nog opgepakt.

Maandag 22/10/2012
Na het interview met headmaster Kwangu hebben we ons vandaag nog wat bezig gehouden met het onderzoek en verder was er eigenlijk heel weinig boeiends aan deze dag.

Dinsdag 23/10/2012
De dag voor independence day met de zogenaamde vele activiteiten bij Chinsali girls high school. We hadden eerst om 13 uur een interview met de leraren en daarna hadden we afgesproken dat Chichi ons op zou komen halen. Hij liet ons alleen wel heeeeeel erg lang wachten, dus na 2 uur besloten Anouk, Anne-Roos en Kavindra niet meer te gaan en Rosalie, Natalie en ik besloten naar de boma te gaan hiken.
Uiteindelijk zijn we opgepikt door een truck en kwamen we dus langs Chichi, die met pannen langs de weg stond. Vandaar dat hij dus niet op was komen dagen, hij heeft alleen blijkbaar nogal moeite met gewoon zeggen wat er aan de hand is.
Na wat boodschappen gedaan te hebben, heb ik toch Chichi maar gebeld, dus kwam hij me opzoeken. Na even gewacht te hebben was hij daar dan eindelijk. Samen hebben we de dag doorgebracht en dat was erg gezellig!
Morgen een dag met de kinders!

Woensdag 24/10/2012
Independence day!
Vandaag is de dag dat we een uitstapje maken met de kids! Independence day.
We hadden vernomen dat er in het presidents parc vanalles te doen was vandaag dus zijn we vroeg opgestaan om een hike te nemen met alle weeskinderen, Pi Jo en Charity.
We hadden van te voren de kinderen verdeeld in groepjes en ik had Junior, Mundu en Mulenga onder mijn hoede. We liepen naar de bank en daar kwamen we al meteen een soort march tegen dus zijn we achter hen aan richting het parc gelopen. Daar hebben we (in de hitte) gekeken naar speeches, optreden, de optocht enz. Ik heb mijn kinders een beetje los gelaten, maar wel een oplettend oog op e gehouden. Van te voren hebben we wat broodjes en drinken voor de kinderen gekocht dus we hadden ook meteen een lunch voor ze mee. Rond een uur of 12 hadden we het weer gezien omdat het zo verschrikkelijk heet was. We liepen naar de boma en hebben daar nog wat lekkers kouds te drinken gekocht voor de kinderen. Sommigen wilden naar huis, maar de meeste kinderen vonden het blijkbaar zo leuk om er even uit te zijn dat ze heel graag nog naar de voetbalwedstrijd bij Chinsali girls highschool te gaan kijken. Het zou om 14 uur beginnen dus we hadden nog gehaast om daar te komen. Uiteindelijk was het 14.45 voordat ze begonnen geloof ik. We werden overal schaamteloos aangestaard, maar dat was overal wel waar we kwamen die dag. In het parc ook al.
In de rust gingen we even een rondje lopen met de meiden en Kedrick, die aan iedereen vroeg what's your problem? Overigens is Kedrick 4 jaar en een ontzettend bijdehandje. Ik hou van dat kind. Hij was zo trot dat hij met ons was. Op een gegeven moment liep hij tussen bij en natalie in met onze handen vast. Er was een jongen die vroeg "baby, how are you?" waarop hij doodleuk reageerd "I'm fine!". Dat moment zal ik nooit vergeten.
Aan het eind van de wedstrijd hebben we nog een verkiezingschitenge gekregen van een vrouw van de regering. MC Sata is the name! Of we even op hem wilden stemmen, hoewel we hier helemaal geen stemrecht hebben.
Na de wedstrijd kwam Chichi nog even naar me toe en is uiteindelijk meegelopen op weg naar een minibusje waarmee we naar huis gingen.
Nog een potje games meegekeken die met de kinderen gespeeld werd en daarna als een baby geslapen. Toch zeker 12 uur lang de kinderen op sleeptouw gehad, dus het was een leuke maar vermoeiende dag!

Donderdag 25/10/2012
Vandaag naar de Boma geweest met Joey en Ireen, aangezien ik toch echt geld moest hebben maar de ATM het al dik een week niet meer deed. Ireen ging met de manager praten en me proberen te helpen om in de bank zelf op te nemen. Daar kregen we doodleuk de boodschap dat we maar gewoon moesten wachten.
Aangezien gisteren ook mijn 2e telefoon is stuk gegaan was ik echt gewoon zwaar gefrustreerd. Mama had me al een paar keer gesmst, maar die smsjes kon ik dus ook niet meer lezen en communiceren met de rest was ook lastig. Ik heb nu mijn oude telefoon maar weer in gebruik die ik hier heb gekocht en waarbij ik geen smsjes kan lezen. Kan ik op zijn minst nog smsen, bellen en gebeld worden.
Na wat rond gelopen te hebben met Joey en Clement voor bouwmateriaal voor het guesthouse was het rond half 1 voor Ireen tijd om naar huis te gaan. Joey ging nog naar Christopher en ik ging nog even met Chichi mee naar zijn huis. We hebben lekker op zijn Nederlands samen op de bank een filmpje gekeken en daarna bij de kuikentjes gekeken. Ook heb ik zijn 3 honden ontmoet, hoe leuk en huiselijk. Na een gezamenlijke lunch (nshima met pork en rep/lep) zijn we richting de boma gelopen (10 minuutjes)
Onderweg naar de Boma werden we aangesproken door wat mannen waarvan 1 politieagent is en de rest geloof ik leraren, of we wat met hen kwamen drinken. Ze waren al behoorlijk dronken en 1 moest zelfs overgeven. Lekker hoor. Naja dat was voor ons reden om weer verder te gaan.
We kwamen bij Kaiche een vriend van Chichi tegen die overigens de rest van de avond bij ons is gebleven. Ik had ook aan Harrison beloofd bij hem langs te komen bij de radiostation, maar Chichi was wat dronken dus die bleef maar redenen bedenken om dat niet te doen, wat bij mij voor wat irritaties zorgde. Wat is zijn probleem nou weer met Harrison. Anyway, na echt het hoogtepunt van irritatie te hebben bereikt besloot ik om half 11 dat ik naar huis wilde.

Vrijdag 26/10/2012
De dag begon al met verschillende telefoontjes van Chichi om zijn excuses aan te bieden. Ik had hem gisteren al gezegd dat het morgen wel weer goed zou zijn en dat was ook zo. We moeten alleen wel even een serieus gesprek hebben over Harrison, want blijkbaar heeft hij er nogal wat problemen mee. Vandaag nog even het een en ander voor het onderzoek gedaan en de laatste leraren geinterviewd. Ook nog even mijn schatje gezien in de Boma en op tijd thuis voor movienight met de kinders! Vanavond staat Rio op de planning, leuk leuk leuk! Toch grappig om te zien dat de kinderen er zo graag bij willen zijn, maar toch moeite hebben met wakker blijven tijdens de film!

Zaterdag 27/10/2012
Vandaag is het weer een dag waarbij we niet zoveel te doen hebben. Aangezien ik Harrison nog steeds niet gezien had en hij me toch wel graag wilde zien belde hij me vandaag of ik met hem mee ging. Ik wist niet precies waarheen, maar ik zei toch maar ja.
Het bleek een of ander afscheidsfeest te zijn van de headmaster van Chewe basic school. Het saaiste feestje waar ik ooit ben geweest. We hebben dus maar wat rondgelopen en pinda's gegeten. Het was ook super heet dus er was een hele zoektocht naar wat te drinken, wat ik uiteindelijk van de 2e vrouw van de broer van Harrison kreeg. Melk, wat best lekker is voor niet nederlandse standaarden.
Rond 16 uur wilde ik echt weer terug naar huis, dat was wel ongeveer de langste 3,5 uur van mijn leven. Ook moest ik tussendoor nog met Chichi proberen te regelen dat hij ons morgen naar Kasama brengt, aangezien de groep opeens hun gedachten heeft verandert over het openbaar vervoer. Uiteindelijk dus kunnen regelen dat hij ons voor 800.000 kwacha naar Kasama en terug zou brengen, mooie deal al zeg ik het zelf.
Ik belde hem 's avonds erover en hij hing op omdat hij graag een smsje van me wilde ontvangen. Ik was alleen aan de telefoon vergeten te vertellen dat ik met Harrison weg was geweest, dus smste ik hem dat later die avond nog. Dat was blijkbaar een enorm probleem, omdat ik het niet van te voren had verteld maar pas achteraf. Hij was er boos over en hing gewoon op. Beetje vervelend, maar ik weet ook niet hoe ik het op dit moment beter moet maken.
Wat is het toch aan Harrison wat hem zo onzeker maakt? Hij is echt 1000 keer leuker dan Harrison en ik ben gewoon al van hem, wat wil hij nog meer? Anyway, morgen voordat we naar Kasama vertrekken maar even met hem praten, want dit schiet niet zo op.

Zondag 28/10/2012
Op naar Kasama!
Voor ons visa moeten we elke maand een stempel halen in ons paspoort bij de immigration office, die ze dus in Chinsali niet hebben. Hiervoor moesten we dus naar Kasama afreizen.
De afspraak was dat Chichi ons zou brengen, maar het eerste wat er in de ochtend gebeurde is dat ik een telefoontje van Harrison kreeg. Opeens was het 1,5 miljoen kwacha om in Kasama te komen, terwijl we 800.000 hadden afgesproken. Heel irritant dit! Ik heb de telefoon aan Joey gegeven die het verder heeft afgehandeld. Hij had afgesproken dat Chichi onze kant op zou komen en dat we het er dan verder over zouden hebben, ik was dus al goed over de zeik. Waarom kan het nou nooit eens goed gaan met dat klote transport en waarom verandert Chichi nou opeens de prijs enz? Hebben zijn vrienden op hem ingepraat?
Anyway, Chichi kwam aan met Harrison en Joey nam hem apart om met hem te praten. Ik was dus even met Harrison en heb hem even duidelijk gemaakt dat ik goed pissig was omdat het lijkt dat hij alleen maar voor problemen zorgt. Eerst tussen mij en Chichi en nou dit weer. WHAT THE FUCK!
Dus Joey ging met Chichi en Harrison mee om met de ouders van Chichi te praten, die ook eigenaar zijn van de auto. Uiteindelijk kwam het er op neer dat het een groot misverstand is. De auto is nog niet geregistreerd waardoor ze daarmee niet naar Kasama kunnen omdat de kans dan bestaat dat de auto in beslag wordt genomen en ook is de radiator niet helemaal goed oid. De andere prijzen waren dus voor andere transport middelen waarnaar ze de hele ochtend aan het zoeken zijn geweest.
Toen Joey in de boma was heeft hij een minibusje kunnen regelen voor gewoon 70.000 per persoon op voorwaarde dat er ook gewoon andere mensen opgepikt konden worden. We zaten dus lekker op elkaar gepropt en de reis begon al met een dronken Zambiaan die zijn hele telefoonlijst af ging bellen en luidruchtig ging telefoneren zodat we allemaal mee konden genieten. Hij had zo'n lekkere piercende stem die door je hele lichaam heen ging, niet echt prettig dus.
Na 5,5 uur op een stoffige weg met een hoop kuilen en drempels (geen asfalt weg dus) waren we dan eindelijk met een pijnlijk lichaam in Kasama aangekomen. Bij de bank werden we door Brian en Malamba opgehaald, dit zijn vrienden van Chisopa uit Lusaka. Zij brachten ons naar een goedkoop hotelletje en daar hebben we de kamers ingedeeld. Ze wilden ons eerst met 2 in een 1 persoons bed proppen, dat vonden we toch een minder goed idee. We hadden allemaal honger en ik was er zelfs duizelig van, dus het werd tijd om te eten. We wilden pizza en hamburgers, dus hebben we daar de hele stad naar afgezocht. Er was veel dicht omdat het zondag was, dit gebeurt trouwens niet in Chinsali daar is alles 7 dagen open.
Uiteindelijk gingen we weer terug naar het eerst restaurant waar ze een hele uitgebreide menukaart hadden, maar uiteindelijk alleen keuze hadden uit kip, vis of pork met nshima, friet of rijst. Chicken en chips maar weer dus, erg lekker! Ze hadden hier ook een softijsmachine dus daar waren we maar mee begonnen en dat was erg welkom!
Na het eten naar het hotel gegaan waar ik me even snel gewassen heb (zonder warm water) en mijn pyjama had aangetrokken. Ik sliep met Rosalie in een kamer die zich weer niet lekker voelde en dus al lag te slapen. Vond ik ook wel een straks plan, maar ik bedacht me en ging toch maar met de rest nog een drankje drinken in de bar naast het hotel. Toen we daar aankwamen bleek de eigenaar net weg te zijn, beetje jammer. Toch maar naar bed dus! En wat heb ik heerlijk geslapen in een bed in plaats van een dun matrasje op de grond. Morgen naar de immigration office, boodschappen doen bij de shoprite en dan snel naar huis!

Maandag 29/10/2012
Ok! Ik dacht nog even te kunnen douchen in het hotel maar we hadden dus helemaal geen water. Fijn! Daar ging mijn illusie om eindelijk die ene keer in de maand uitgebreid te kunnen douchen.
Na me aangekleed te hebben heb ik nog even met mijn schatje gebeld, raar dat ik iemand zo kan missen alleen al omdat ik 5,5 uur verder op zit. shit, hoe zal dat gaan als ik straks weer terug in Nederland ben? Sanne, misschien moet je toch all you need is love maar inschakelen ;). Ook heb ik nog wat met Rosalie gepraat over vanalles en nog wat, vooral waarom ze zo vaak ziek is en niet lekker in haar vel zit af en toe. Daarna tijd voor ons Engels ontbijt. Scrambled eggs, sausage, thee, brood en ananassap. Lekker, maar wel een beetje te vet voor een ontbijtje naar mijn smaak.
Na het ontbijt met alle spullen (ja ik had weer teveel meegenomen) naar het centrum gelopen. Joey ging naar de immigration office en wij gingen shoppen, we hadden om 11 uur afgesproken bij de shoprite. We begonnen bij een winkeltje waar ze ongeveer alles hadden. Ik heb daar leuke dingen voor de weeskinderen gekocht en wat andere handige dingetjes zoals scrub en zelfs weer een super mooie lange jurk! Wie had ooit gedacht dat ik me daar prettig in zou voelen. Daarna nog een nieuwe telefoon gekocht en toen kwam ik Rosalie weer tegen die nog even geld wilde gaan pinnen. Dit vond ik een goed idee aangezien de atm in Chinsali het bijna nooit doet en we er maar 1 hebben. Helaas was de bank leeg. Ik ging nog even een simkaart halen toen we een belletje kregen dat we naar de immigration office moesten komen.
Ja hoor, het kon ook gewoon niet goed gaan.. Of we even 2.000.000 Kwacha (300 euro) wilden betalen voor een permit. We hebben een een verkeerd visum gekregen (business) omdat we zeiden dat we vrijwilligers waren. We hadden dus moeten zeggen dat we mensen op kwamen zoeken. Na lang gezeten en gewacht te hebben, hebben we duidelijk kunnen maken dat we dat niet kunnen betalen, dus hebben we een maand uitstel gekregen. Voor nu hebben we dus een stempel, nu alleen nog uitzoeken hoe we hier onderuit kunnen komen.
Na het hele gebeuren bij de immigration office was het tijd voor de lunch, we hebben pizza besteld bij hetzelfde restaurant als gisteren. Daar belden we Gibson, de chauffeur van gisteren dat we rond 16 uur naar huis wilden zodat we eerst nog boodschappen konden doen. Hij vertelde doodleuk dat hij over een half uur (13 uur) al vertrok. Geen vervoer voor ons dus vandaag.
Na een heftige discussie met Anne Roos ben ik ook vertrokken bij het restaurant om even af te koelen en ik geen zin had om daar te janken. Ik wist bij god niet waar ik heen liep maar ik wilde gewoon even weg. Na met chichi gebeld te hebben en hij me gesmeekt had terug te gaan omdat het niet veilig was volgens hem ben ik weer terug gegaan naar de groep. De pizza stond al klaar dus die heb ik in stilte opgegeten.
Na het eten zijn we naar de shoprite gegaan om te kijken wat ze allemaal hadden, maar heb ik nog niet echt iets gekocht.
We zagen op de terugweg een leuke lodge met allemaal losse huisjes en zijn daar gaan kijken of ze nog kamers over hadden. We hadden de kamers bekeken. Hij had nog 4 kamers, 2 met airco 2 zonder. De kamers hadden een mooie westerse badkamer, een kingsize bed, een koelkast en vriezer en zelfs een flatscreen tv. We waren al verkocht voordat we de prijs gehoord hadden. Rosalie en ik hadden de kamer met Airco, welke 180.000 kostte, 90.000 per persoon dus. Omgerekend ongeveer 15 euro. WAUW! dat is echt voor zoveel luxe niets!
Rosalie ging lekker douchen en ik ging bij Anne Roos en Anouk zitten en heb maar meteen een Savannah gekocht om te drinken, lekker zo'n koude appelcider. Na Rosalie ging ik douchen en daar heb ik uitgebreid van genoten. Wanneer je het niet hebt is de rivier wel prima, maar nu we een warme douche hebben merk ik dat ik het toch gemist heb!
Doordat we pizza gegeten hadden, hadden we geen van allen echt honger dus besloten we niet te gaan eten. We hebben allemaal nog wat gedronken en even een serieus gesprek gehad met de groep en alles eens goed uitgesproken, dat was wel erg prettig.
Die avond besloten we lekker te gaan dansen en drinken met elkaar en dat gingen we dus ook doen. We hebben Malamba gebeld om met ons mee te gaan en namen een taxi naar de nightclub. Eindelijk eens iets anders te drinken dan bier en we hebben ons eens goed te goed gedaan aan de smirnoff, wat erg gezellig werd. Na wat dansjes en een paar potjes pool was Malamba moe en wilde hij graag naar huis. We zijn terug gegaan en bij de lodge hebben we nog erg veel plezier gemaakt samen. Buiten een hoop lol en foto's gemaakt op voorwaarde dat de dag erna niets gewist mocht worden. Daarna het feestje naar de kamer van Joey verplaatst en daar met de nieuwe boxjes van Anne Roos nog eens goed gedanst met zijn allen. Toen was het toch echt tijd om naar bed te gaan!
Nog even mijn schatje gesmst en toen naar lekker gaan slapen.

Dinsdag 30/10/2012
Lekker uitgeslapen en ik heb als enige geloof ik het ontbijt overgeslagen. Rosalie ging eerst douchen en ik ging bleef nog even op bed liggen met de tv aan. Een oorkaan in New York, dat verhaal werd 10 keer herhaald op 1 van de 2 zenders die we hadden (de andere was in Bemba)
Daarna nog even lekker uitgebreid gedoucht en natuurlijk nog even met Chichi gebeld. Het regent in Chinsali, maar in Kasama gelukkig nog niet. Om 10 uur uitgechecked en aan de manager gevraagd hoe laat de bus naar Chinsali vertrok, hij zei om 14 uur maar Malamba zei om 12 uur. Eerst maar naar het busstation gelopen, want Malamba zei dat hij een rit gevonden had voor ons. Het was een grote auto waar we met 9 in moesten, want er hadden al 2 vrouwen geboekt. 9 had dus nooit gepast en dus hebben we geregeld dat er voor de 2 andere vrouwen ander vervoer werd geregeld.
De auto bracht ons eerst naar de shoprite zodat we daar boodschappen konden doen en daar heb ik gebruik van gemaakt ook. Uiteindelijk vooral veel nutteloze dingen gekocht en best veel geld uitgegeven, OEPS!.
Toen we compleet waren zijn we toch nog rond 12 uur vertrokken richting Chinsali. Uiteindelijk moest de zus van Malamba opeens nog mee, dus zaten we nog niet echt comfortabel, maar alles was beter dan de heenweg in dat busje die bijna uit elkaar trilde. De rit was ongeveer net zo lang voordat we in de boma aankwamen, maar mijn lichaam deed minder pijn. Chichi kwam net aangereden (geen toeval ik had hem gesmst) en ik kon het nog fijn even 5 minuutjes knuffelen voordat de rest terug kwam van de boodschappen. Jezus was heb ik die jongen gemist!
Snel terug naar huis met alle zooi en spullen, waar we werden verwelkomt door alle kinderen, stiekem heb ik hen ook gemist! Wat fijn om weer terug te zijn na alle heisa rondom Kasama.
Het regende super hard, maar we moesten nog water halen bij de rivier. Dit was een minder groot succes, want Rosalie, Joey, Natalie en ik kwamen doorweekt terug van de rivier. Dat doen we niet nog een keer tijdens de regen!
Harrison belde me dat hij graag nog even met me wilde praten na alles wat er gebeurd was voordat ik naar Kasama vertrok dus had ik afgesproken met hem om dat morgen even te doen, want ik ging waarschijnlijk toch nog naar de boma om Chichi te zien.
Ik heb het aan Chichi laten weten omdat het de laatste keer zo'n probleem was dat ik dat te laat had gedaan. Hij had mijn smsje verkeerd gelezen en dacht dat ik hem niet wilde zien en alleen met Harrison wilde praten. Mijn telefoon lag aan de oplader dus had ik zijn smsjes en belletjes gemist. Paniek in de tent!
We hadden een verrassingsfilmavond met de kids omdat we hen ook gemist hadden, dus had ik ook pas laat de kans om hem terug te bellen. Vandaag stond babies day out op de planning en dat was echt een succes. De kinderen lagen dubbel en deze keer lag er maar 1 te slapen.
Toen ik Chichi had gesproken had ik hem even duidelijk gemaakt dat het niet ok was hoe hij reageerde op mijn smsje en dat ik er best een beetje verdrietig van werd. Hij bood zijn excuses aan, maar dat was voor nu eventjes niet genoeg. Werd een fijne nachtrust dit! NOT!. Komt goed, morgenavond zie ik hem weer!

Woensdag 31/10/2012
Vanochtend met een beetje een rotgevoel wakker geworden. Chichi had me al een paar keer gebeld om zijn excuses aan te bieden, hij voelde zich nogal schuldig geloof ik. Op zich goed dat hij genoeg om me geeft om zo jaloers te zijn, maar het is niet echt handig als het steeds voor problemen zorgt.
Vandaag maar even mijn ding gedaan en na het ontbijt begonnen aan mijn deel van het onderzoek, morgen is de deadline en vanavond moest ik toch nog naar de boma, dus het moest echt af vandaag. We hebben nog het een en ander besproken en daarna heb ik ook nog even mijn was gedaan. Was ook echt nodig, aangezien ik geen ondergoed meer over had om te dragen, net op tijd dus! Ik had niet zoveel zin om naar de rivier te lopen met al mijn was dus had ik het maar gewoon in het tijltje gedaan voor de deur. Werkt ook prima. Daarna nog even naar de rivier gegaan om mezelf snel te wassen, ik had het toch wel erg warm gekregen van het wassen van mijn kleding. Ik moest snel zijn want om 14 uur zouden we met Pi Jo mee gaan voor de lunch, lekker lekker!
Kwart over 2 gingen we op weg met Pi Jo om lekker te gaan lunchen bij hem thuis. Fijn dat nu de groep wel compleet is, dan kunnen Anne Roos en Rosalie het ook zien en proeven. Weer heerlijk gegeten bij hem en ook weer op tijd terug gegaan. Chanda was alleen met het koken en er was verder niemand om op de kinderen te letten dus moesten we op tijd weer terug.
De jongens zouden vandaag een voetbal wedstrijd spelen tegen een ander dorp, dus stonden we om 16 uur klaar om met hen te vertrekken. De lucht zag er dreigend uit dus ik vroeg me vooral af wanneer het zou gaan regenen. Het regenseizoen is begonnen hoor, het lijkt Nederland wel!
Het was stiekem nog best een stuk lopen en ik vroeg Chichi me daar over een half uur op te halen. Chichi die Chichi is was hij uiteraard weer te laat, hij had de auto niet tot zijn beschikking. Ik was al op tijd naar de weg gelopen met Bridget van hiernaast. Zij voelde zich niet lekker dus het leek me een goed idee om met haar mee te lopen en ook was er geen enkele mogelijkheid dat er een auto bij het voetbalveldje kon komen.
Ik had nog zodanig veel tijd dat ik nog helemaal naar huis kon lopen samen met Bridget, ik had geen sleutel dus ging ik daar maar wachten op Chichi.
De dames waren ook alweer terug van het voetbal, het was ook al 17.30 uur dus dat mocht al wel. Plus dat de regen was begonnen dus dan is zo'n voetbalveldje ook niet heel lekker meer.
Chichi kwam me halen met Gibson en we gingen toen de boma in waar we een vriend van hem ontmoette. Eerst even boodschappen doen voor de groep en daarna even wat ontspanning. We kwamen Harrison nog tegen, maar hij had het druk bij de radiostation dus had hij geen tijd om te praten. Niet heel erg moet ik zeggen, dan kon ik me tenminste op Chichi concentreren.
Na wat biertjes en wat gelachen en gekletst te hebben met zijn vriend en Chichi zelf was ik rond 22.15 uur weer thuis om lekker te gaan slapen. Ook heb ik hem gevraagd om iets te verzinnen voor vrijdag, aangezien het dan 2 november is. De dag dat papa 4 jaar geleden is overleden. Lijkt me wel verstandig om dan mijn gedachten ergens anders op te kunnen zetten. Normaal gesproken ben ik er al dagen of soms weken van te voren mee bezig. Dat is hier gelukkig nog niet zo. Ik wil er wel iets mee doen, maar ik ben er niet continue mee bezig in mijn gedachten.

Donderdag 1/11/2012
Wat een dag wat een dag! Het regenseizoen is losgebarsten dus werd het tijd om eens goed voor ons onderzoek te gaan zitten.. Tot een uur of 2 zijn we daar mee bezig geweest en toen hebben we samen in de woonkamer een filmpje gekeken. Het regende ontzettend hard en er leek geen eind aan te komen.
Na de film ben ik even op bed gaan liggen om wat te lezen net als de rest van de groep. Het verschil was alleen dat ik in slaap was gevallen. Toen ik wakker werd was iedereen opeens weg en hoorde ik allemaal gillende kinderen. Onze jongens waren aan het voetballen tegen een ander dorp, dus sloot ik me maar bij het publiek aan.
Na het voetballen werd er gekookt en wat later dan normaal gegeten. Ik heb weinig eetlust maar eet het toch maar op.
Tijdens het eten was er een aanval van vliegende beesten die uit het niets overal leken te zitten. Ze kwamen vooral op licht af dus hebben we het licht in de eetkamer aan laten staan en zijn we in de woonkamer verder gaan eten. Joey ging buiten aan de gang met deo en een aansteker, erg effectief.
Na het eten werd er een spelletje games gespeeld en omdat er een oneven aantal was heb ik alleen meegekeken en ondertussen een beetje met kleine harriet geknuffeld, wat een schatje is dat zeg! Na het spelletje hebben we een cdtje aangezet en de rest van de avond gedanst met de weeskinderen in de woonkamer! Super leuk en gezellig het was zelfs al na bedtijd toen we besloten de muziek uit te zetten.
Tijd om te gaan slapen na een drukke avond, tenminste ik hoop dat ik was kan slapen.